Όλα τα δάκρυα δεν είναι καθαρά. Υπάρχουν και θολά...

                                                                              παπα-Λίβυος

Έπεσες, αμάρτησες, αστόχησες δηλαδή δεν υπάρχεις σε πληρότητα ζωής όπως ο Χριστός μας αποκάλυψε.

Τώρα πλέον έχεις χάσει την χαρά σου. Ναι γιατί η χαρά σου ήταν τα κατορθώματα σου, όχι ο Θεός.

Τώρα πλέον νιώθεις ανάξιος. Ναι γιατί πριν αισθανόσουν άξιος όχι Χάρι της αγάπης, της αποδοχής του Θεού και της θυσίας Του, αλλά χάριν των φαντασιακών αρετών σου.

Τώρα αισθάνεσαι ενοχές. Ναι, γιατί δεν πίστεψες ποτέ στην δικαιοσύνη του Θεού που είναι Έλεος και Αγάπη, όπως λέει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος, αλλά στην δική σου δικαιοσύνη, στο νόμο του Εγώ σου.

Τώρα αισθάνεσαι αποτυχημένος, γιατί δόμησες την επιτυχία σου στην έξωθεν καλή μαρτυρία και όχι στην έσωθεν ειρήνη με τον Θεό σου.

Νιώθεις ντροπή. Ναι γιατί έμαθες να κρίνεσαι στο βλέμμα του άλλου, στην γνώμη του άλλου, και όχι στο βλέμμα το ιλαρό και απόλυτα αγαπητικό του Χριστού μας.

Τώρα αισθάνεσαι ότι πλέον δεν σε αγάπάει ο Θεός, αλλά ξεχνάς ότι ο Θεός που μας απεκάλυψε ο Ιησούς Χριστός, βρέχει επί δικαίους και αδίκους, και κατά τους πατέρες της εκκλησίας, είναι αμετάβλητος και απαθής. Δεν μεταβάλετε, δεν έχει συναισθήματα, δεν σε αγαπάει σήμερα περισσότερο γιατί είσαι «καλό παιδί» και αύριο λιγότερο γιατί είσαι «κακό». Μόνο σε αγαπάει. Πάντα το ίδιο παράφορα, ως μανικός εραστής, κατά Άγιο Μάξιμο Ομολογήτη.

Εσύ προσπάθησε να συνδεθείς μαζί Του και να αισθανθείς την αγάπη Του. Δεν άλλαξε Εκείνος, εσύ δεν μπορείς να αλλάξεις για να αισθανθείς της αγαπητική Παρουσία Του.

Τώρα θρηνείς και κλαις. Γιατί; Γιατί έχασες την σχέση με τον Θεό; Σε ενδιαφέρει πραγματικά το πρόσωπο Του;

Για δες μήπως κλαις, γιατί δεν είσαι πια αυτός που πίστευες ότι είσαι ή εκείνος που θα ήθελες να είσαι; Κι αυτό ενοχλεί την ιδεατή σου εικόνα. Η παντοκρατορία του Εγώ σου τρέμει. Γιατί πάνω κι από τον Θεό πίστεψες στα κατορθώματα σου. Άλλωστε όλα τα δάκρυα δεν είναι καθαρά. Υπάρχουν και θολά!!!