Όταν ένα παιδί κάνει αταξίες τις περισσότερες φορές ζητάει να του δώσουμε λιγάκι σημασία. Ένα ενδιαφέρον. Ενήλικες ακόμη, τι ζητάμε; Το ενδιαφέρον του άλλου. Μια λέξη αγάπης, ένα βλέμμα συμπάθειας, μια αγκαλιά να σκορπίσουν οι φόβοι μας. Πολλές φορές λέμε, με παράπονο «δεν μου δίνει κανείς σημασία». Τότε μπορεί να κάνουμε τα πάντα για να ασχοληθεί κάποιος μαζί μας. Ετσι και στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, το μεγάλο αμάρτημα του πλουσίου, δεν είναι ο πλούτος και μόνο, αλλα η αδιαφορία του για τον άλλο. Τελικά να το θυμάστε, ένα ενδιαφέρον θα μας σώσει και μια αδιαφορία θα μας κολάσει.
2 σχόλια:
...ένα ενδιαφέρον ανέλπιστο...
...που γίνεται πηγή Χαμόγελου..
Χαράς...Ελπίδας...Αισιοδοξίας...
Αέναης Δοξολογίας...
Τελικά να το θυμάστε, ένα ενδιαφέρον θα μας σώσει και μια αδιαφορία θα μας κολάσει.
Κρεμασμένη από την τελευταία φράση, δεν γίνεται να φύγω αδιάφορη από τον ιστότοπο'
Ίσως η αδιαφορία κάποιες φορές χτίζει περισσότερα απ' όσα το ε ν δ ι α φ έ ρ ο ν χαλάει!Ο φτωχός Λάζαρος κέρδισε όχι μόνο γιατί δεν είχε ελεηθεί, αλλά κι επειδή δεν κατέκρινε, δεν καταλόγισε, δεν εξύβρισε, δεν απαίτησε, δεν επαναστάτησε στον ανώνυμο πλούσιο'έφυγε με το φτωχό του όνομα στην άλλη ζωή, ενώ ο άγνωστος πλούσιος απλώς ετάφη'κι εκεί τερμάτησε την α δ ι α φ ο ρ ί α, που εδώ αποδείχθηκε εφάμαρτη!
Το δικό μου ενδιαφέρον;
Δημοσίευση σχολίου