Όχι δεν κρινόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο. Δεν ζήσαμε όλοι τις ίδιες ζωές. Δεν είχαμε όλοι κοινές ουλές και τραύματα. Τα μάτια μας δεν είδαν κοινές σκηνές. Χαμόγελα δεν άνθισαν παντού και αγκαλιές δεν έκλεισαν σφικτά γύρω από τους κόρφους μας. Είναι αρκετοί που έμειναν ορφανοί. Άλλοι δίχως φιλί και πολλοί χωρίς να ακούσουν ένα «σ αγαπώ», «σε χρειάζομαι», «σε θέλω», σε ποθώ», «μπράβο», «μπορείς», «θα τα καταφέρεις».
Γι αυτό σου λέω δεν μπορείς να με κρίνεις, γιατί εσύ δεν έζησες την ζωή μου. Ένα μονάχα σου ζητώ. Αυτό το δάκτυλο που χρόνια τώρα επιδεικτικά κουνάς μπροστά στα μάτια μου, κατέβασε το, και πιάσε μου το χέρι. Είναι η μόνη κίνηση που τρομοκρατεί τον θάνατο.
π. λίβυος
5 σχόλια:
Σε ευχαριστώ για την αγάπη σου και το εύστοχο και μεστό κείμενο σου. Θα είσαι και θα είστε πάντα στην καρδιά μου (μας). π.Ν.
Καλή σας μέρα Πάτερ Λιβυε....σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για την βοήθεια σας εστω κ από εδώ μέσα.νιωθω ευλογημένη που σας διαβαζω..σας ακούω.την ευχή σας.Μαρια
Σας ευχαριστώ πολύ, να εύχεστε για μένα.
Ένας τρόπος να ζω
Επιμένω να σε κοιτώ στα μάτια ,αγνοώντας τις κινήσεις των χεριών σου γιατί ναι, έχω ψυχή !Το σώμα μου ,μπορείς να το βλάψεις ,εσύ που διαφεντεύεις ακόμα το μέλλον μου, αλλά κι εγώ έναν αγώνα κάνω,να σώσω την ψυχή μου από την κόλαση σου!Κι από τις πέντε αισθήσεις μου ,πιότερο ανέπτυξα την ακοή ,όχι για να ακούω τις σειρήνες αλλά τ' αηδόνια που εξωραΐζουν το σκοτάδι ,γλυκοκελαηδώντας!Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Πόσο 'μέσα' πέφτεις πάτερ Χαράλαμπε. Μου χάιδεψες την ψυχή απόψε με όσα διάβασα και στο Facebook. Να είσαι ευλογημένος και να προσεύχεσαι και για εμάς. Χριστίνα
Δημοσίευση σχολίου