Μικροί στόχοι...

Δεν φτάνει το βάσανο της οδύνης που περνάς, (άγχος, θλίψη, πανικός, εμμονές, φόβος κ.α), μα προσθέτεις ακόμη δύο καταστροφικά, «το γιατί και το πότε». «Γιατί» να τα περνάω όλα αυτά, και «πότε» θα θεραπευτώ να λυτρωθώ; Νομίζω, ότι αυτή η στάση δεν βοηθάει σε τίποτα. Η ζωή σου, δεν μοιάζει με κανενός άλλου, οπότε μην συγκρίνεις. Μην λες, «όταν θα γίνω καλά, θα κάνω αυτό ή εκείνο». Γίνε σήμερα καλά, εδώ στο τώρα, όπως μπορείς, πέρασε όμορφα την μέρα σου. Βάζε μικρούς στόχους για να πετύχεις μεγάλους. Και κατάλαβε κάτι σημαντικό, ότι, συνήθως δεν θεραπεύονται τα τραύματα μας, αλλά μαθαίνουμε να ζούμε μαζί τους, δίχως να μας πικραίνουν…

π. λίβυος