13 Σεπ 2016

Ξεκίνα να φυτεύεις νέους παραδείσους....


Έλεγε ένας αγιορείτης, « όταν σου πετάει ο διάολος πέτρες, πάρε της και κτίσε εκκλησία» και ο Χριστιανόπουλος από άλλο μετερίζι αναφέρει, «έχτισα τον παράδεισο μου με τα υλικά της κόλασης σου..». 

Θα έρθει η μέρα που θα ανακαλύψεις ότι ο προδότης κοιμόταν στην αγκαλιά σου. Θα έρθει η μέρα, που θα νιώσεις ότι σε εκμεταλλεύτηκαν και έπαιξαν με θράσος πάνω στα πιο παρθένα και αγνά όνειρα σου. 
Ότι σε χρησιμοποίησαν για να πατήσουν στα πόδια τους και μόλις πάτησαν σε κλότσησαν με τον πιο χυδαίο τρόπο. 
Θα έρθει η μέρα που καλά θα καταλάβεις, ότι ήσουν η ανάγκη τους και όχι η αγάπη τους. 
Η μοναξιά τότε θα θεριέψει, η θλίψη θα κυματίσει με άγριες διαθέσεις προς την στεριά σου. Μια ορφάνια θα τυλίξει ολάκερο το κορμί σου και τα μάτια σου θα δανειστούν στα πελάγη για να κυλήσει ολόκληρη η αλμύρα τους. 
Όμως, στάσου. Στάσου και δες, ότι οι πέτρες που σου πέταξαν μπορούν να φτιάξουν νέα μονοπάτια. 
Ότι στην κόλαση που σου χάρισαν μπορείς να κτίσεις νέους παραδείσους. 
Τίποτε δεν τελείωσε όλα τώρα αρχίζουν. 
Ποτέ μια ήττα δεν είναι το τέλος. Μπορεί να σημάνει μια πιο υψηλή αρχή. Το νέο πάντα σε περιμένει όσο εσύ θα επιμένεις να αλητεύεις στην χώρα των ονείρων….Ο Θεός αγαπά τους ηττημένους που μυρίζουν ελπίδα.....

π.λίβυος

6 σχόλια:

Λάχεσις είπε...

Κάθε φορά που σε διαβάζω πάτερ βλέπω ξανά ουρανό ακόμα κ όταν αυτός ο ουρανός πνίγεται στα μαύρα σύννεφα ! Είναι σαν να δίνει απάντηση ο Θεός σε ότι κρυφά με βασανίζει.... την ευχή σου

Μαριάνθη είπε...

Σαν να με διαπέρασε ηλεκτρικό ρεύμα...ηταν οτι ζητούσα...πόσο μεσα έχεις πέσει...είναι ακριβως οτι νιώθω τον τελευταίο καιρό...σ ευχαριστώ..την ευχή σου πάτερ...

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Η γνωστή Γεύση από Χώμα... Όλοι την έχουμε γευτεί, επειδή εξιδανικεύσαμε, είχαμε προσδοκίες, δώσαμε τα πάντα. Όμως είναι _μια εκπαίδευση πικρή _ για να μάθουμε οτι δεν μπορεί κανένας άνθρωπος να σταθεί ΕΚΕΙ, και πάντα θα λυγίζει και θα σπάει και να κρατηθούμε πιο γερά από το Θεό.. Ο Πόνος χαράσσει ΤΟΎΤΗ ΤΗ ΓΝΩΣΗ ΑΝΕΞΙΤΗΛΑ. Μαθαίνουμε να ΜΗΝ εξιδανικεύουμε, να ΜΗΝ έχουμε προσδοκίες και να ΜΗΝ δίνουμε τα πάντα σε άνθρωπο.. Τούτα είναι στο Μέγεθος Θεού κι όχι στο μέγεθος ανθρώπου.

Λέσχη Ανάγνωσης Ερμούπολης είπε...

Δυο εβδομάδες μετά την ανάρτηση αυτή, χωρίς τα όμορφα λόγια σας-βάλσαμο για όσους τακτικά επισκεπτόμαστε το ιστολόγιο σας- μάς κάνουν να νιώθουμε "στέρηση"!
Ελπίζουμε, ευχόμαστε και προσευχόμαστε οι λόγοι της "πρόσκαιρης σιωπής" να μην κρύβουν κάποιο πρόβλημα!
Με σεβασμό
Λίτσας Π. από Σύρο

Λέσχη Ανάγνωσης Ερμούπολης είπε...

Δυο εβδομάδες μετά την ανάρτηση αυτή, χωρίς τα όμορφα λόγια σας-βάλσαμο για όσους τακτικά επισκεπτόμαστε το ιστολόγιο σας- μάς κάνουν να νιώθουμε "στέρηση"!
Ελπίζουμε, ευχόμαστε και προσευχόμαστε οι λόγοι της "πρόσκαιρης σιωπής" να μην κρύβουν κάποιο πρόβλημα!
Με σεβασμό
Λίτσας Π. από Σύρο

Ανώνυμος είπε...

Πάτερ,δεν ξέρω πως να φτιάξω ούτε εκκλησίες,ούτε μονοπάτια από τις πέτρες που μου πέταξαν.Υπάρχουν στιγμές που αναρωτιέμαι μήπως τις έβαλα εγώ στα χέρια τους,αλλα συνήθως το μόνο που θέλω είναι να τις πάρω και να τις πετάξω πίσω σ'εκείνους που τις έριξαν.

Β./Πάτρα