Ο σταυρός που σηκώνουμε, η δυσκολία που βιώνουμε δεν είναι το τέλος της ιστορίας μας. Η απόγνωση και η θλίψη δεν θα κερδίσουν. Θα είναι απλά μια φάση μέσα στην ζωή μας.
Μπορεί η θλίψη, η ακηδία και ραθυμία, να μας επισκεφτεί πολλές φορές, μα πάντα θα έχει κάτι να μα πει για τον τρόπο που σκεφτόμαστε, βλέπουμε και ζούμε την ζωή μας.
Όλα μπορούν να γίνουν δρόμος, ευκαιρία και αιτία εξέλιξης, αρκεί να θελήσουμε να κοιτάξουμε με το βλέμμα του Χριστού. Αυτό το βλέμμα που όλα τα αλλάζει και τα μεταμορφώνει. Ακόμη και τα πιο σκληρά, τα πιο απελπισμένα.
Μην ξεχνάμε κάτι πολύ σημαντικό, ότι στο τέλος κάθε Σταυρού υπάρχει μια υπόσχεση κι αυτή είναι η Ανάσταση.
Ο Θεός πάντα μιλάει τελευταίος και οι απαντήσεις του είναι γεμάτες εκπλήξεις.
3 σχόλια:
Γειά σου παπά μου λεβεντιά!
Ο Θεός ξέρει σίγουρα καλύτερα από εμάς.
Εμείς όμως βιαζόμαστε και θέλουμε να τα ελέγχουμε όλα. Διαφορετικά νιώθουμε μετέωροι.
Η Εμπιστοσύνη στη Θεία Πρόνοια θα μας βοηθήσει να τα μετασχηματίσουμε και να τα δούμε με άλλη προοπτική.
Θέλει να αφεθούμε στο Θεό και να μην στηριζόμαστε στην εγωιστική παντοδυναμία μας.
Ο Θεός πάντα "μιλάει", με ποικίλους τρόπους. Ακούγεται όμως μόνο όταν ο άνθρωπος υπακούει και υποτάσσεται ελεύθερα. Και τότε όχι μόνο ακούγεται, αλλά και φανερώνει τον Εαυτό Του.
Τότε αρχίζεις ν'αγαπάς το σταυρό σου και οποιοδήποτε μαρτύριο περνάς!
Ιωάννης
Δημοσίευση σχολίου