Η χριστιανική ζωή δεν μπορεί να ταυτίζεται με την κατήφεια και τη μιζέρια, με την άρνηση της ζωής και των δώρων της δημιουργίας του Θεού. Μια πνευματικότητα που ακυρώνει και δεν μεταμορφώνει τη ζωή και την κτίση δεν μπορεί να είναι χριστιανική. Ας μην λησμονούμε, ότι μια από τις μεγαλύτερες κατηγορίες που δέχθηκε η χριστιανική Εκκλησία ήταν ότι απώλεσε τη χαρά του Πνεύματος, αντικαθιστώντας την με μια νεφελώδη εξαϋλωμένη μεταφυσική εμπειρία. «Μονάχα ως χαρά η εκκλησία θριάμβευσε στον κόσμο και έχασε τον κόσμο όταν έχασε την χαρά…» (Για να ζήσει ο κόσμος).
Η πνευματικότητα του Σμέμαν και του οσίου Πορφυρίου δεν είναι ούτε άυλη ούτε ασώματη, αλλά σαρκωμένη. Δεν αρνείται, αλλά αναδεικνύει τη δημιουργία, ως τόπο συνάντησης και κοινωνίας με τον Θεό. Σύμφωνα με τον όσιο Πορφύριο «…Όλα γύρω μας είναι σταλαγματιές της αγάπης του Θεού. Και τα έμψυχα και τα άψυχα και τα φυτά και τα ζώα και τα πουλιά και τα βουνά και η θάλασσα και το ηλιοβασίλεμα και ο έναστρος ουρανός. Είναι οι μικρές αγάπες, μέσα απ’ τις οποίες φθάνομε στη μεγάλη Αγάπη, στον Χριστό…».
Ολόκληρο το κείμενο εδώ: esxatakaixara
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου