Εκείνος που αγωνίζεται μέσα στα χαρακώματα της ζωής και μπαρουτοκαπνίζεται σε καημούς και πάθη, γνωρίζει καλά ότι στην μάχη αυτή της επιβίωσης, θα χρειαστεί να βρει και να δημιουργήσει συνοδοιπόρους. Θα χρειαστεί συμμαχητές. Αυτοί θα είναι οι φίλοι της ζωής του.
Ξέρει επίσης ότι ο άνθρωπος έχει την βασική ανάγκη, την υπαρξιακή πείνα και δίψα, να αγαπήσει και να αγαπηθεί.
Γι αυτό στην ζωή υπάρχουν φίλοι.
Όμως οι μάχες και οι εμπειρίες από τα μέτωπα θα τον διδάξουν ότι, τέτοιοι άνθρωποι δεν θα υπάρξουν πολλοί στην πορεία του.
Ότι ίσως να κάνει πολλές γνωριμίες στα καθημερινά σημεία των μαχών, αλλά όχι πολλές και αληθινές φιλίες. Οι γνωστοί ως φιγούρες ή καρικατούρες θα είναι κάμποσοι, οι φίλοι ελάχιστοι. Πολλοί δε οι κλητοί, ολίγοι όμως οι εκλεκτοί της καρδιάς.
Επίσης θα μάθει ότι μια φιλία, ένας φίλος κρίνεται μέσα στον χρόνο και στην καθημερινότητα των δοκιμασιών που όλοι συναντούμε. Πάρα πολύ ωραία ο Άγιος Αντώνιος λέει, οτι εάν πάρουμε τους πειρασμούς (παιδαγωγίες) από την ζωή και κανείς δεν θα σωθεί. Δεν θα αποκτήσει ποτέ την σοφία της ζωής.
Θα μάθει δε, ότι ο φίλος, κρίνεται μέσα από δεκάδες μάχες, κτυπήματα και λαβωματιές. Θα φανεί και θα αποκαλύψει τα αισθήματα του, την αφοσίωση και την αγάπη του, το αλαηθινό του δηλαδή πρόσωπο, σε ώρες δύσκολες και επικίνδυνες.
Θα έρθει η ώρα που θα αποκαλυφθεί με οδύνη, ότι πολλοί πλησίασαν και έπαιξαν τον ρόλο τους καλά, για το ατομικό και μόνο όφελος τους.
Άλλοι για να καθρεφτίσουν την νάρκισση προσωπικότητας τους και πολλοί για να τον φιλήσουν στην σκοτεινή Γεσθημανή τους, αφού πρώτα θα τους έχει σκανδαλωδώς ευεργετήσει.
Άλλωστε ο μεγαλύτερος εχθρός είναι εκείνος που έφαγε και ήπιε ζωή και ελπίδα από τα χέρια σου, και δεκάδες φιλιά ζωής τον έσωσαν την τελευταία του στιγμή.
Ο εσωτερικός αθλητής και πολεμιστής, ο μύστης της ζωής, κατανοεί ότι μια φίλια είναι μια βαθιά ανθρώπινη σχέση. Και ως εκ τούτου δεν διαμορφώνεται σύντομα και ανώδυνα.
Οι τοκετοί είναι επώδυνοι και το σημαντικότερο πολύχρονοι.
Γι αυτό και όταν πληγωθεί, ή το οδυνηρότερο προδοθεί από μια φιλία, δεν δημιουργεί εύκολα και σύντομα νέα.
Γνωρίζει καλά, πόσο χρονοβόρα και επώδυνη διαδικασία είναι. Πόσο χρόνο πρέπει να δώσεις και να πάρεις από την ζωή την δική σου και του άλλου.
Δεν το επιχειρεί ξανά εύκολα.
Για αυτό και όλοι οι μεγάλοι Πολεμιστές ήτε έμειναν στο τέλος της ζωής τους μόνοι, ήτε με αυστηρά λίγους συμμαχητές ....
46 σχόλια:
Πολύ εύστοχες οι παρατηρήσεις...Και η σύνδεση με τον Ισκαριώτη ακόμη καλύτερη.Βέβαια, πρέπει να αναρωτηθούμε αν και εμείς οι ίδιοι είμαστε ικανοί για φιλία αληθινή.
vaterpanajiotis
'' Βέβαια, πρέπει να αναρωτηθούμε αν και εμείς οι ίδιοι είμαστε ικανοί για φιλία αληθινή...''
Aυτη αδελφέ μου είναι η άλλη όψη του νομίσματος και έχω ήδη γράψει. Σύντομα θα το ποστάρω.
Να είσαι καλά και καλή δύναμη στο έργο σου....
πατερ μου,
τις ενοχες οντως τις εβρασε το μπρικι;
Ας πουμε ενα ασπρο πατο τοτε και ας πανε στην ευχη.
Συνήθως, φίδια οι φίλοι...
Ευτυχώς, οι λιγοστοί υπάρχοντες μάς παρέχουν παραμυθία, μα συγχρόνως επιβεβαιώνουν τον κανόνα...
Φιλία ή αγάπη, ή έρωτας, όπως και να τοπείς, πίσω βρίσκεται η πιο μεγάλη ανάγκη του ανθρώπου για βάθος σχέσης, αληθινή εγγύτητα, και δοκιμασμένη εμπιστοσύνη. Λοιπόν, σπανίζει αλλά υπάρχει. Προσωπικά όχι σε μένα. Εγώ έχω γευτεί όλα τα εντελώς αντίθετα που περιγράφετε, όπως ακριβώς τα λέτε. Το είδα όμως πολύ καθαρά να συμβαίνει δίπλα μου. Η δική μου τύχη είναι αληθινή δοκιμασμένη σχέση δια πυρός και σιδήρου, στο άλλο επίπεδο. Αξίζει τον κόπο. Πιστέψτε με.
@ Theoprovlitos
Στην υγειά μας!!!
@ Π.Κ.
Ευτυχώς αδελφέ μου που υπάρχου αυτοί οι λιγοστοί και αντέχουμε στην ερημιά της ζωής....
@ Κάντφελ
Μη νομίζεις φίλε-η ; και εγώ δια πυρός και σιδήρου, αλλά μου έδωσε ο Θεός ένα καλό φίλο και αντέχουμε.....για να δούμε.
Εύχομαι όμως ότι καλύτερο και σε εσένα.....
Τα λέμε...
Καλησπέρα π. λίβυε.
Τι να σου πω . Είμαι πολύ προσεκτική και αποφεύγω όπως ο διάβολος το λιβάνι, να ταυτίζομαι
με τήν/τον ήρωα μιας εγγραφής ακόμη κι όταν την γράφω η ίδια...
Αλλά διαβαζοντάς σε, συνέλαβα τον εαυτό μου να ...υπαγορεύει τα γραμμένα σου λόγια. Μα δεν λές τίποτα που να μην το έχω βιώσει φίλε. Ούτε μια λέξη θεωρία
όλα αληθινά όλα έμπρακτα..
Αν είχαμε μερικούς κληρικούς σαν εσένα σε διαβεβαιώ όλοι οι Χριστιανοί μια αληθινή
" εκκλησία" θα είμαστε.
Την αγάπη μου και καλή δύναμη.
http://ligery.pblogs.gr
Κύριε...
Προστάτευσε με από τους συγγενείς
και φίλους...
Με τους εχθρούς μου τα καταφέρνω και μόνος μου. ευχαριστώ.
Εσύ πάτερ ξέρεις....
λυγερη:
"Μα δεν λές τίποτα που να μην το έχω βιώσει φίλε. Ούτε μια λέξη θεωρία
όλα αληθινά όλα έμπρακτα.."
Αυτό είναι η καταξίωση του Κληρικού που διακονεί τον άνθρωπο του 21ου αιώνα. Τι ποιό όμορφο από το να ακούς από έναν άνθρωπο πως αυτά που λες έχουν σχέση με τη ζωή και δεν αποτελλούν, ως συνήθως για τον λόγο της Εκκλησίας, εικονική πραγματικότητα. Συνέχα αδελφέ γιατί αυτό δεν το αισθάνεται μόνο η Λυγερή.........
@ λυγερη
Εάν αγαπητή μου Λυγερή μπορώ να γράψω μια αράδα και εάν ακουμπάω τις ψυχές κάποιων ανθρώπων είναι γι ένα και μόνο λόγο που και εσύ τον γνωρίζεις καλα.
Γιατί μέχρι σήμερα στην ζωή έχω πονέσει και υποφέρει πολύ.
Ο πόνος σε οδηγεί στα εσώτερα, στα υπόγεια που ζητούν φως να αναπνεύσουν.
Σε ευχαριστώ για όμορφα σου λόγια τα οποία πίστεψε με, με βοηθάνε....
Την αγάπη μου σε εσένα και την κόρη σου!!!
@ ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ
Επειδή ακριβώς ξέρω πρόσεχε από εκείνους που σε πλησιάζουν με την ταυτότητα του φίλου...... και μην τους μιμηθείς ποτέ στην ζωή σου ούτε για ένα δεύτερο...
Τα λέμε ......
@ π.Χαράλαμπος
Σε εσένα αδελφέ το ευχαριστώ είναι λίγο.
Να είστε καλά όλοι γιατί εάν λείπατε κάποιοι μπορεί σήμερα, λόγο της χαμηλής αυτοεκτίμησης μου να μην έγραφα και να είχα εγκαταλείψει κάτι που τόσο πολύ με ξεκουράζει και με γαληνεύει, το γράψιμο........
Μα πατερ μου, δε γραφετε κυριως για σας; Εμεις οι υπόλοιποι απλα ματακηδες είμαστε. Στο κατα μονας που κολάει η αυτοεκτιμηση;
@ Theoprovlitos
Φίλε μου δε κατάλαβα τι θέλεις να πεις.....
Αμα θες ξαναγράφτω....Αλλιώς άστο και πάμε παρά κάτω....
Ναι ετσι που το εγραψα μπορει και να παρερμηνευτει.
Εννοω ότι οποιος θελει να γραψει το κανει κυριως για τον εαυτο του και το εξωτερικευει. Κλεινεται στο ταμειον του κατα μονας και γραφει. Γιατι χρειαζεται να εχει και αυτοεκτιμηση;
Εμεις δεν συμμετεχουμε σε αυτην την εσωτερικη διεργασια. Και ουτε θα επρεπε. Μπαινουμε σε ενα χωρο και παιρνουμε ματι αυτα που ο αλλος γραφει απο την ψυχη του. Μας αρεσει δεν μας αρεσει ο γραφων αυτος ειναι. Μπορει να ειναι λιγο ανορθοδοξη η ολη διαδικασια μεσα από ενα blog (κατα μονας με αλλους 200 παροντες) αλλα παντως ο γραφων ειναι αυτος που ειναι χωρις να χρειαζεται μαλιστα να παιξει και καποιον ρολο για να ειναι κατ αναγην αρεστος.
Η ανταλλαγη αποψεων και η επικοινωνια ειναι ετερον εκατερον. Έπεται. Δηλαδη αν ειναι ενα μερος που καποιος δεν χρειαζεται να εχει καμμια ανασφαλεια αυτο ειναι το blog. Η όποια ενθαρρυνση από μας περιττεύει. Και αν αντιληφθουμε πως δεν υπαρχει δυνατοτητα επικοινωνιας κλεινουμε διακριτικα την πορτα και φευγουμε. Διαφορετικά ΕΜΕΙΣ είμαστε οι αρρωστοι.
Θα επανερθω και για το θεμα της φιλιας γιαιτ εχει ψωμί
οι (πραγματικοί άρα ελάχιστοι) φίλοι είναι η συγγνώμη του πεπρωμένου για τους συγγενείς που σου έχει δώσει.....
παρ΄όλ΄αυτά υπάρχει κάτι πιο σημαντικό (όπως είπε και ο Νίτσε) από το να έχεις καλούς φίλους: το να είσαι καλός φίλος............
@ ηλιογραφε
ΣΩΣΤΟΟ αυτο του Νιτσε. Και Χριστιανικοτατο. Ανθρωπινα ομως σε πιανει πικρα καμμια φορα οταν δεν βλεπεις την ανταποκριση. Δεν ειναι δυνατο να μοιραστεις κατι μονος σου.
Καμμια φορα ομως και ο οικτος προς αυτον που αδυνατει να αντιληφθει την φιλια μας αναπαυει και εμας που την προσφερουμε.
@ Theoprovlitos
Αδελφέ διάβασα τις διευκρινίσεις σου.
Ναι, δε συμφωνώ καθόλου, αλλά δε πειράζει, να είσαι καλά......
@ Ηλιογράφος
Συμφωνώ με το Νίτσε. Είναι η άλλη όψη του νομίσματος που σύντομα θα γράψω.
Σε ευχαριστώ για το πέρασμα σου....
Ναι αλλα πατερ δεν γραφετε που διαφωνειτε και γιατι. Το δια ταυτα δεν εχει και κανενα ενδιαφερον. Θα προσπαθησω να μην πληγωθω...
@ Theoprovlitos
Προσπάθησε αδελφέ. Εγω δεν είμαι των πολλών λόγων, κουράστηκα...........
Αχ πατερ μου
Γιατι;
Το ειχα καταλαβει παντως.
Τελος παντων, καταλογιστε μου μια αποτυχημενη προσπαθεια να σας ενθαρρυνω να γραφετε και να τονωσω την χαμηλη σας αυτοεκτιμηση.
Και εγω που νομιζα πως αυτος ήταν ο ρολος μου σε αυτη τη ζωη...
@ Theoprovlitos
Αδελφέ η σιωπή και τα λίγα λόγια είναι πιο όμορφα. Τα αγαπάει και ο Θεός. Ακου και μενα.
Οτι έχω να πω το λέω με τα κείμενα μου και τις προσωπικές σχέσεις με τους ανθρώπους.
Αλλωστε ο καλός Θεός μας έδωσε ένα στόμα και δύο αυτιά, λιγότερο να μιλάμε και περισσότερο να ακούμε....
Μοιράζομαι την αγάπη σου με τις
δυό μου κόρες (διδυμάκια είναι)
Όσο για τον πόνο ,φίλε μου, δεν τον μονοπωλούμε κι αυτό θα πρέπει να το ξέρεις έτσι δείχνει..
Είμαστε τυχεροι γιατί είμαστε απ' αυτούς που ο πόνος μας βοηθάει να εξανθρωπιζόμαστε γιατί υπάρχουν άνθρωποι και είναι οι περισσότεροι,
που τα βάσανα και οι πόνοι τους έχουν ισοπεδώσει και ταφόπετρα έχουν γίνει στην ψυχή τους.
Και μόνο γι αυτό αξίζει να ευγνωμονούμε τον Θεό...
Την καληνύχτα μου και την απεριόριστη εκτίμησή μου δίπλα στην αγάπη μου βάλε.
http://ligery.pblogs.gr
π.Χαράλαμπε.
Συντροφικότητα είναι η αίσθηση ότι συνομολογείς με κάποιον και συμπλέεις μαζί του .
Γι αυτήν την συντροφικότητα σε ευχαριστώ από καρδιάς .
http://ligery.pblogs.gr
@ λυγερη
Είσαι πραγματικά μια αδελφή ψυχή. Σε νιώθω κομμάτι και κράμα από το δικό μου ίδιο υλικό, γι αυτό καταλαβαινόμαστε.
Σε ευχαριστώ για το λόγια καρδιάς που μου αφήνεις.
Την αγάπη μου σε εσένα και τα κορίτσια!!!
Αγαπητή Λυγερή,
χωρίς καμιά διάθεση για κολακείες, σου λέω πως δεν είμαι ικανός ούτε τον ιμάντα των υποδημάτων σου να ακουμπήσω. Ως Κληρικός γνωρίζω πολλούς Αγίους στην Ενορία μου, για τους οποίους ποτέ κανείς δεν θα γράψει κανένα βιβλίο. Η μορφή τους δεν θα γίνει ποτέ Εικόνισμα. Και τα οστά τους θα αφεθούν στη γη και όχι σε ακριβές λειψανοθήκες.
Ευχαριστώ το Θεό που επέτρεψε να τους γνωρίσω. Όσα διαβάζουμε στους βίους των Αγίων τα βρήκα ενσαρκωμένα σε αυτούς τους απλούς ανθρώπους.
Η παρουσία σου και τα σχόλια σου στο μλοκ του π. Λίβυου, είναι εδιαίτερη ευλογία όχι μόνο για εκείνον,αλλα και για πολλούς που τον παρακολουθούμε.
Να είσαι καλά και εσύ και η οικογένεια σου.
π. Χαραλαμπε,
Εχετε απολυτα δικιο και ευχαριστω που το λετε. Διοτι υπαρχει μια ταση να θεωρουμε ως αγιο ή ως θεολογικη αυθεντια μονο οποιον φορα το ρασο.
Εσεις σαν ιερεας ισως να ειχατε την ευκαιρια να γνωρισετε περισσοτερους τετοιους λαϊκους από εμας, την ύπαρξη των οποιων την διαισθανομαστε αλλα δεν την μαθαινουμε ποτε ισως γιατι ποτε δεν τους κολλανε το προσωνυμιο "γεροντας" ή "γεροντισσα" και κανεις δεν γραφει για αυτους βιβλιο οπως είπατε.
Ειχα την τυχη βεβαια να γνωρισω και εγω μια τετοια ψυχη, εναν παππου που τωρα ειναι 95 ετων οποιος ζει σαν εγγαμος κοσμοκαλογηρος προσευχομενος σε ενα αποθηκακι με τις ωρες και τον οποιο ο Θεος τον εχει αξιωσει να γευτει σημεια και τερατα. Καποια ελαχιστα απο αυτα του τα αποσπασαμε με το τσιγγελι. Για καποια αλλα, οπως το επιμελως καλυμενο χαρισμα της διορασης οταν του ζηταγαμε καμμια συμβουλη, ειχα και προσωπικη εμπειρια.
Αλλα ο ανθρωπος αυτος δεν προβαλει τον εαυτο του πουθενα. Κρυβεται. Και απο ταπεινωση αλλα και για να μην βρεθει κανεις να τον πει πλανεμενο μονο και μονο επειδη ειναι λαϊκος. Αν φορουσε ρασο, ουρες θα πηγαιναν να τον δουν.
Αυτος (δηλ. οτι η Θ. Χαρις πηγαινει μονο σε ρασοφορους) ΕΙΝΑΙ ενας μυθος που πρεπει καποτε να καταρριφθει.
Theoprovlitos:
"Αυτος (δηλ. οτι η Θ. Χαρις πηγαινει μονο σε ρασοφορους) ΕΙΝΑΙ ενας μυθος που πρεπει καποτε να καταρριφθει."
Προσωπικά έχω καταρρίψει εδώ και χρόνια αυτό το μύθο. Δεν με ενδιαφέρουν καθόλου οι ρασοφόροι,παρά μόνον ο π.Λίβυος, με τον οποίο άλλωστε είμαστε πολύ φίλοι από λαϊκοί.
Επίσης, δεν ζητώ κανένα σημείο από αυτούς τους απλούς ανθρώπους. Μου αρκεί που έχουν μεταμορφωθεί από τη Θεία Χάρη. Αυτό εξάλλου είναι και το μεγαλύτερο σημείο.
Ουτε και εγω πατερ μου αναζητω κανενα σημειο. Βλεπετε ομως που αναγκαζομαι να παραθετω και σημεια σνα φυσικο επακολουθο της αγιοτητας μονο και μονο για να γινω πιστευτος οτι και ο λαϊκος εχει ελπιδα να αγιασει.
Προφανως δεν θα χρειαζοταν να γινω πιστευτος σε εσας ή στον π. Λιβυο. Αλλα περιγραφουμε μια οδυνηρη κατασταση στην εκκλησια.
Διοτι ακομα και εαν διαφωνειτε με τους υπολοιπους ρασοφορους δεν παυει να ισχυει το γεγονος οτι αν εμεις οι δυο πουμε το ιδιο ακριβως πραγμα η γνωμη σας θα ακουστει εστω και σε περιορισμενο κυκλο. Αν το πω εγω ως λαϊκος θα με ακουσει κανεις ή εχω εξασφαλισει τη απαξιωση απο χερι;
Theoprovlitos:
"Αν το πω εγω ως λαϊκος θα με ακουσει κανεις ή εχω εξασφαλισει τη απαξιωση απο χερι;"
Κατά τη γνώμη μου, βεβαίως και θα σε ακούσουν. Δεν έχεις καταλάβει πως ο κόσμος έχει σιχαθεί του Κληρικούς; Τους δοκίμασε, είδε, και τελικά αποφάσισε πως δεν θα πάρει.
Αφου ειστε κληρικος τοτε να σας εξωμολογηθω και κατι.
Ο τεως Αμβροσιος Κοζανης (τον οποιο το Δεσποτατο εξωθησε σε παραιτηση) ειχε πει καποτε να γινει ενα συνεδριο ιερατικων κλησεων και να εκτεθουν με ειλικρινεια οι λογοι που δεν προσερχεται κοσμος στην ιερωσυνη.
Αργοτερα παλι ειχε γινει ενα σουσουρο για να καταργηθουν τα ρασα ως εχουν.
Ε λοιπον εχω δεχτει 3-4 φορες προταση να ιερωθω και αρνηθηκα. Επισης ειμαι κατα του ρασου. Αλλα για εναν λογο που κανενας δεν εξεθεσε στα παραθυρα της τηλεορασης:
Αν βαλω το ρασο σημερα ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΘΑ ΤΑΥΤΙΣΤΩ; Παπαδαριό βλεπει ο κοσμος στους δρομους. Δεν ξερει κανεναν π. Χαραλαμπο και κανεναν π. Παναγιωτη.
Έπρεπε δε να εισασταν και στην κηδεια του Χριστοδουλου να βλεπατε τι γκρουπακια νεων αρχιμανδριτων-αρσακειαδων εσερναν μαζι τους οι δεσποταδες στη Μητροπολη. Τυφλα να εχει το Λυκειο των Ελληνιδων. Μηπως τους αφαιρουν και τους όρχεις στην χειροτονια και τα γενεια ειναι ψευτικα;
Αφου ειχε παει στην κηδεια και αρκετος φυσολογικος κοσμος, και αντρες και γυναικες και νεοι καθε αλλο από εμφανισιακα θρησκευομενοι (ωραιος ορος και αυτος, το look Χριστιανος ορθοδοξος) και οταν κυκλοφορουσε αναμεσα μας το λαμπρο μελλον του Ελληνικου ιερατειου επιανα το εαυτο μου και τους αλλους παρευρισκομενους να τους κοιταμε με ενα βλεμμα μεταξυ απορίας, οίκτου και αηδίας.
Επειδη εχω και 3-4 φιλους λαϊκους που γινανε παπαδες στην αρχη με ενθουσιασμο για να καταληξουν να μαραζωσουν στο τελος (ενας εξ αυτων ειχε το θαρρος να καταγειλει τον δεσποτη του για παιδεραστια στην Σερβια και περασε εναν γολγοθα, διωγμο και πεινα για 4 χρονια) ξερω πολυ καλα τι σταυρο περνατε.
Εγω στο κατω κατω εχω την πολυτελεια να περασω και μια κριση απιστιας. Και μια περιοδο εκκοσμικευσης. Και να μην πατησω στην εκκλησια και 2 βδομαδες. Και να βγω και σε ενα blog και να μου βγει και ενα ξεσπασμα προς εναν παπά. Ο ιερεας όμως δεχεται μονο πιεσεις από παντου και από ολους.
Χρειαζεται να αποδεικνυει συνεχεια ή οτι ειναι κατι ή οτι δεν ειναι κατι.
Υπ αυτην την εννοια εχετε την αμεριστη συμπαρασταση μου. Και πιστεψτε το, όχι μονο και την δικη μου. Πολυς ειναι ο κοσμος που θα ηθελε τον παπα του εναν φυσιολογικο ανθρωπο. Ο περισσοτερος.
Αν εχω καποια εντονη αντιρρηση ειναι στο οτι συχνα αυτοι που θελουν να διωρθωσουν αυτην την παρακμιακη κατασταση συγχεουν την αρρωτημενη πραξη και την παρακμιακη εφαρμογη μιας θεολογιας με την θεολογια την ιδια. Και εισαγουν καινα δαιμονια απορριπτωντας το παλιο σαν λαθεμενο. Ενω δεν ειναι ετσι. Στην πραγματικοτητα το παλιο εχει παψει να εφαρμοζεται εδω και καιρό.
ΥΓ Για την φιλια δεν εχω γραψει ακομα κατι. Χρειάζεται;
Θέλει τόλμη η Αρετή . Αλλά και η τόλμη θέλει Αρετή για να υψώσει ανάστημα ,πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη..
Και δώ ,σε αυτήν την σελίδα , συνομιλώ με τολμηρούς και καθαρόαιμους .
Τι πάει να πει ρασοφόρος ? ΄Όπως το ράσο δεν κάνει τον παπά .
έτσι και τα παντελόνια δεν κάνουν τους άντρες., τα όπλα τους ήρωες και το περπάτημα στα δύο πόδια τους ανθρώπους.
Τι πάει να πει παλιό και νέο ? Τα πάντα ρει . Εκείνο που διαχρονικά υπάρχει είναι το καλό και το κακό.. Απέναντι σε αυτά πρέπει να τοποθετηθούμε και στο κακό ν’ αντισταθούμε.
Συνομιλώ μαζί σας γιατί δεν υποτιμάτε πρώτα την δική σας νοημοσύνη και συνεπώς ούτε του συνομιλητή σας, Είστε γέννημα θρέμμα μιας ταλαίπωρης
και προβληματισμένης Ελληνικής κοινωνίας, δεν κατεβήκατε από τον ΄Αρη , δεν υποκρίνεστε και έχετε το θάρρος να λέτε τα πράγματα με το όνομά τους..
Αυτό είναι το σημαντικότερο.
Μπορείτε ν’ απαλλάξετε με την βιωτή σας τον κλήρο από την υποκρισία, τον φαρισαϊσμό, τον φεουδαρχισμό και όλα τα κακά μιας μοίρας που τον ακολουθούν ??? Ενώ θα μπορούσε να είναι για τον Χριστιανό Καταφύγιο παρηγοριάς , ελπίδας ,κι εμπιστοσύνης ? Υπερβολές δεν λέω.. Μην πάτε μακριά. Εδώ ο Μακαριστός Χρηστόδουλος ένα σκουλαρίκι παραχώρησε .κι αυτό μονό. Δυο τρία γέλια χάρισε στα παιδιά με τα ανέκδοτα του και γιόμισαν οι εκκλησίες νέους ανθρώπους. Αυτό δε σας λέει τίποτα ???
Φοβάμαι ότι πήρα φόρα και έτσι και φορούσα ράσα θα μου τα είχανε ξηλώσει.
π. Χαράλαμπε σας παρακαλώ με όλο τον σεβασμό και την εκτίμηση που μου εμπνέετε. Μη με αγιοποιείτε. Γιομάτη ανθρώπινες αδυναμίες είμαι .Και επειδή έχω το γνώθι σ’ αυτόν, κατανοώ τον συνάνθρωπό μου, εκτιμώ τις αξίες που συναντώ και ο.π. Λίβυος είναι μια αξία . Στο διαδίκτυο δεν μπήκα γιατί νομίζω ότι έχω να προσφέρω κάτι το ιδιαίτερο. Απλά να μοιραστώ θέλω με τους συνανθρώπους μου θέσεις και απόψεις πάνω σε ζωτικά κοινωνικά θέματα και ιδιαίτερα στον χώρο των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες στον οποίο τελικά με έταξε ο Θεός να υπηρετήσω.. Σας ευχαριστώ για την εκτίμηση και σας παρακαλώ να μου διορθώνετε τα λάθη μου γιατί μέσα απ’ αυτά μαθαίνω και βελτιώνομαι…
Σας ευχαριστώ.
Καλή νύχτα π. Λίβυε και σε ευχαριστώ για την φιλοξενία.
http://ligery.pblogs.gr
Αγαπητή Λυγερή,
Σε τιμά ιδιαίτερα το γεγονός πως δεν δέχεσαι για τον εαυτό σου χαρακτηρισμούς που θεωρούνται υπερβολικοί. Με τα όσα λέω στο σχόλιο μου, δεν επιθυμώ να σε αγιοποιήσω, αλλά να καταθέσω την προσωπική μου άποψη περί αγιότητος, σε σχέση με τους ρασοφόρους και τους λαϊκούς. Στο πρόσωπο σου, καθώς και στο πρόσωπο κάθε πονεμένου ανθρώπου, βλέπω την πράξη του Θεού και όχι τη θεωρία περί Αυτού. Δεν έχει σημασία αν οι πεποιθήσεις σου συμφωνούν ομολογιακά η όχι με κάποιο δόγμα. Με ενδιαφέρει αυτό που λες: «Γιομάτη ανθρώπινες αδυναμίες είμαι .Και επειδή έχω το γνώθι σ’ αυτόν, κατανοώ τον συνάνθρωπό μου». Ξέρεις ο Χριστός τις μεγαλύτερες αποκαλύψεις περί Θεού, τις έκανε σε ειδωλολάτρες, σπάζοντας έτσι το φράγμα της αντίληψης του τότε και του τώρα, πως ο Θεός ενεργεί και σώζει μόνο τους ομολογιακά συντασσόμενους με το κατά την γνώμη ενός εκάστου σωστό δόγμα, του οποίου ο Θεός και η εξ΄ Αυτού σωτηρία είναι αποκλειστικό προνόμιο.
π. Χαραλαμπε,
Ξερω οτι η παρουσία μου εκνευριζει αρκετους αλλα επειδη ερχεται Πασχα και θεωρω οτι καποια διαμαχη ειναι ειτε θεμα παρεξηγησεων είτε εσφαλμενων αντιληψεων περι του αλλου και επειδη εβγαλα καποια συμπερασματα απο την απαντηση σας στην Λυγερη επιτρεψετε μου να καταθεσω πού συμφωνω (που ειναι τα περισσοτερα) και πού διαφωνω.
Η ίδια η Αγια Γραφη ομολογει πως "Οψομεθα τον Θεον καθως Εστι". Συνεπως εκεινος που λεει με πεποιθηση και δογματισμο οτι ο Θεος ειναι ΕΤΣΙ ΚΙ ΕΤΣΙ και τον περιγραφει μαλιστα επακριβως ειναι πλανεμενος.
Τα δογματα δεν ειναι παρα προσπαθειες προσεγγισης του Θειου. Εξ ορισμου λοιπον ειναι ελλειπη και περιορισμενα. Το σωστο δογμα ειναι το λιγοτερο αποτυχημενο.
Αλλων δογματων όμως η θεολογια και η ποιμαντικη βασιζεται στους λογισμους, στην θεολογια, και την αυθεντια του ενος π.χ. Μωάμεθ(οποτε εκει μιλαμε ξεκαθαρα για αιρεση και μονο βασει κινητρων) ενω αλλα διαμορφωθηκαν με βαση καποια κοινη συνισταμενη η οποία προηλθε ειτε από τις συλλογικες εμπειριες, από προσωπικες πεφωτισμενες σκεψεις καποιων ΤΑΠΕΙΝΩΝ κυριως ανθρωπων(και παντως οχι φιλοδοξων να ανακλαυψουν την Αμερικη), είτε από απολογητική σε διαφορες πλανες (δια της εις ατοπον απαγωγης), είτε από παρομοιες Θειες εμπειριες και αποκαλυψεις σε πολλα και διαφορετικα προσωπα και μαλιστα διαχρονικα.
Αυτην την κοινη συνισταμενη την θεωρουμε περισσοτερο σωστη ως συλλογικη, σε αντιθεση με την δογματικη του 'ενος" που προανεφερα.
Η συνισταμενη αυτη ειχε μηχανισμους (και δεν εννοω μεθοδευσεις) να αποβαλει τυχον πλανες που προσπαθουσαν να παρεισφυσουν στην Ορθοδοξη δογματικη, οσον αφορα την λειτουργικη της και την προσεγγιση του Θειου. Εντυπωσιακο ειναι οτι υπηρξαν μαλιστα και περιπτωσεις που ΕΝΑΣ να ειχε το δικιο και οι πολλοί την πλανη τελικα η Αληθεια επελευσε σε βαρος της πλειοψηφιας.
Αυτο για μενα ειναι και αποδειξη οτι ΚΑΠΟΙΟΣ εκει πανω τον οποιον οψομεθα εχει την ψιλη κυριοτητα αυτου που εμεις λεμε Ορθοδοξη Εκκλησια.
Επισης καποιες πρακτικες που καθιερωθηκαν σαν ορθοδοξες πρινα πό π.χ. 1300 χρονια δεν ειναι παρα προστατευτικοι μηχανισμοι και φαρμακα σε ενα προβλημα που ταλανιζε την εκκλησια εκεινη την περιοδο. Ας πουμε η εξυψωση του ρολου την θεοτοκου εγινε κυριως οταν αμφισβητηθηκε ανοικτα η Θεοτητα του Χριστου. Οταν οι Λουθηρανοι υποτιμησαν την Θεοτοκο μετα από λιγα χρονια ξαναφυτρωσαν σαν ζιζανια οι αιρεσεις που αμφισβητουν ην Θεοτητα του Χριστου (π.χ. ιεχωβαδες)
Τωρα, το οτι η ορθοδοξη δογματικη ειναι η σωστοτερη (αν οχι Η σωστη) δεν εχει ΚΑΜΜΙΑ σχεση με το πως ο Χ ετεροδοξος ή αλλοδοξος βιωνει τον Θεο συνειδησιακα, και κυριως για το ποιον θελει ο Θεος να σωσει ή οχι, και για το που θα παει η Θεια Χαρις η οποία πηγε και σε γαϊδαρο αν θυμωμαστε.
Η Ορθοδοξη δογματικη ΔΕΝ αποκλειει το οτι η Θεια Χαρις και το Πνευμα οπου θελει πνει ουτε καθοριζει οτι μονον οι Χριστιανοι Ορθοδοξοι θα σωθουν. Αν αυτο εχει περασει σε ορισμενα αρρωστημενα εκκλησιαστικα περιβαλλοντα που φερονται στους ετεροδοξους σαν σκυλια ακομα και σε μονες του Αγιου Ορους, ειναι αλλο. Παντως Ορθοδοξη δογματικη ΔΕΝ ειναι.
Εξ αλλου Πρωτος ο Κυριος τα κατερριψε αυτα με την παραβολη του καλου ΣΑΜΑΡΕΙΤΗ. Ο οποιος ήταν αιρετικος όπως και η Αγια Φωτεινη. Εκτος αν εγω δεν αντιλαμβανομαι σωστα την παραβολη, Ο Χριστος αφηνει να εννοηθει οτι ο αιρετικος Σαμαρειτης σωθηκε ενω ο "Ορθοδοξος" ιερεας πηγε κατα διαόλου. Κανω λαθος;
Περι δε της Θειας Χαριτος ακομα και επι μη Χριστιανων, ειχα ψιλοασχοληθει μαλιστα σταχυολογοντας περιστατικα θαυματων που εχουν γινει σε Μουσουλμανους.
Εξ αλλου η μεταστροφη ενος αλλοδοξου, άθεου η αιρετικου στην Ορθοδοξια ΠΡΟΥΠΟΘΕΤΕΙ την έλευση και την αποκαλυψη του Θεου στην ψυχη του ανθρωπου αυτου, πριν καν ακομα βαπτιστει. Εκτος αν βαπτιζεται κανεις υστερα από εγγεφαλικη προσεγγιση του Θεου ή αν στοχευει το κουστουμακι του νονού.
Ολα αυτα πατερ μου τα οποια λετε και εσεις με αλλα λογια (εκτος αν εξακολουθω να μην καταλαβαινω) με βρισκουν συμφωνο.
Η διαφωνια μας εγκειται στο οτι δεν μπορουμε να δογματικοποιουμε την προσωπικη εμπειρια και αντικαθιστουμε την υφισταμενη συλλογικη εμπειρια 20 αιωνων, (η οποια μαλιστα δεν ειναι προϊον καποιου Παπα ή Μωάμεθ ή του Ιδρυτη της Σαϊαντολογιας αλλα αποσταγμα το οποιο δοκιμαστηκε δια πυρος) με κατι αλλο ΑΝΤΙΘΕΤΟ προς τα προηγουμενα. Διοτι ειναι σαν να λεμε οτι τοσους αιωνες πιστευαμε ΠΛΑΝΕΣ.
Το να εκσυγχρονισθει η γλωσσα της εκκλησιας ειναι ΑΛΛΟ πραγμα. Το να πλησιασει η Εκκλησια τον πασχοντα ανθρωπο ειναι ΑΛΛΟ πραγμα.
Αν υπαρχουν αυτα τα παρατραγουδα και η σημερινη αθλιοτητα δεν οφειλεται σε μια λαθος δογματικη ή μια λαθος προσεγιση του Θειου. Οφειλεται στην παραποιηση και την αλοιωση του Ορθοδοξου ηθους και βιωματος. Οφειλεται στο καπελωμα της εκκλησιας από ανθρωπινα παθη.
Καθαρση χρειαζεται, οχι αλλαγη δογματικης. Εκτος αν πιστευουμε οτι θα αρχισουμε ολοι μαζι τον διαλογισμο σε σταση λωτου για να μας αποκαλυφθει σημερα ενας Θεος που τοσα χρονια κρυβοτανε.
Μαλλον εμεις κρυβομασταν απο αυτον.
Το δε ερωτημα που σας εκανα για το αν οι Λουθηρανοι ειναι πλανεμενοι ή οχι το εκανα και για εναν ακομα λογο:
Η γυναικα μου οταν παντρευτηκαμε ηταν πιστη Λουθηρανη με το ευαγγελιο στο χερι. Μετα από 7 χρονια γαμου εγινε Ορθοδοξη. Αν λοιπον το δογμα πατερ μου δεν παιζει κανενα ρολο τοτε ΓΙΑΤΙ να γινει Ορθοδοξη; Υπηρξε κανενας λογος; Τσαμπα το βαπτιστικο που της ραψανε;
@Theoprovlitos
"Η γυναικα μου οταν παντρευτηκαμε ηταν πιστη Λουθηρανη με το ευαγγελιο στο χερι. Μετα από 7 χρονια γαμου εγινε Ορθοδοξη. Αν λοιπον το δογμα πατερ μου δεν παιζει κανενα ρολο τοτε ΓΙΑΤΙ να γινει Ορθοδοξη; Υπηρξε κανενας λογος; Τσαμπα το βαπτιστικο που της ραψανε;
Εφόσον κατά τη δική σου γνώμη, η συμφωνία στο δόγμα ήταν βασικό στοιχείο της συμβίωσης σου με τη γυναίκα σου, καλά έκανες και την έπεισες-την ενέπνευσες-να προχωρήσει στο βάπτισμα κατά το Ορθόδοξο δόγμα.
Η δική μου γνώμη δεν χρειάζεται.
Εγω πατερ δεν εκανα τιποτα,
Εκεινη γνωρισε μια Φινλανδη μοναχη, εμεινε για λιγο στο μοναστηρι, βιωσε την ορθοδοξη εμπειρια κα καποια στιγμη μου ανακοινωσε οτι θελει να γινει Ορθοδοξη.
Ε γιατί ρωτάς λοιπόν, όλα καλά.
Αφού εκείνη το ήθελε, καλά έκανε και βαπτίστηκε.
(ΑΛΗΘΙΝΟΣ) ΦΙΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΦΕΥΓΟΥΝ.......
@ ΜΑΝΙΤΑΡΙ
Πολύ ωραίο και σωστό το σχόλιο που άφησες.
Καλωσόρισες στην γειτονιά μας.
Ευλογημένος όποιος έχει 1 ή 2 πραγματικούς φίλους σε αυτή τη ζωή.
ΕΥΓΕ!!!!!!!
ΣΠΑΝΙΑ ΣΥΝΑΝΤΑΣ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΨΥΧΗς!
ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΠΑΤΕΡ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΑΙ ΑΠΛΟΧΕΡΑ ΣΤΟ ΜΠΟΓΚ ΣΑΣ!
ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΟΥ!
Δημοσίευση σχολίου