Στα Αδέλφια του Πορφατίφ, Giantakos, exnegativo, Virus for Media, Ακελδάμα, στις μάχες που δίνουν καθημερινά ενάντια σε όλες τις μορφές εξουσίας. Για τον αγώνα της Λευτεριάς.
Για την εξουσία διψάει ο μη μεταμορφωμένος και άγευστος της Χάρις Του Θεού. Της Χάρις που ελευθερώνει από είδωλα και γκρεμίζει την αυτοκρατορία της αυτού μεγαλειότητας, του Εγώ μας.
Για εξουσία διψάει εκείνος που αισθάνεται αδύναμος. Εκείνος που δεν τα έχει βρει με τον εαυτό του. Που δεν έκανε αγάπη και συμφιλίωση με τον μέσα κόσμο της καρδιάς του.
Για εξουσία διψάει ο δειλός, εκείνος που φοβάται την αποκάλυψη της υπαρξιακής γύμνιας και ψευτιάς του. Που ανησυχεί, αγχώνεται και απειλήται απο τις ενοχές του, ότι μια μέρα θα αποκαλυφθεί το ψέμα που κουβαλάει πίσω από τους επίσημους τίτλους τους.
Για εξουσία διψάει εκείνος που ποτέ δεν αγαπήθηκε ή απορρίφθηκε και τώρα φορώντας την μάσκα του τιμωρού εκδικείται από θέση ισχύος στα πρόσωπα των υφισταμένων του, της οικογένειας του, του κοινωνικού περίγυρου του σύμπασα την κοινωνία, τους ανθρώπους γενικότερα.
Την εξουσία διψάει ο δειλός, ο φοβικός, εκείνος που επιθυμεί να κρυφτεί από την ζωή και την περιπέτεια της. Που προσπαθεί να θωρακιστεί μέσα απο κοσμικά αξιώματα και τίτλους εξουσίας. Να λάβει δύναμη από το είδωλο του ράσου ή της στολής, της θέσης, της αρχηγίας, της καρέκλας, του νόμου που θα καλύπτει την ανεπάρκεια του να ζήσει, τον φόβο να τολμήσει, να αντέξει την ελευθερία.
Ο νόμος είναι το κέλυφος της ανασφάλειας του. Ο ναός που λατρεύει την φοβισμένη ύπαρξη του. Το όχημα μέσα από το οποίο ασκεί έλεγχο και εξουσία. Το «αγαθό» μέσα στο οποίο ντύνει την κακία του. Το μίσος για τους ανθρώπους. Την ζήλια για την ελευθερία. Το φθόνο για την ευτυχία. Την ενοχή για την χαρά.
Διψάει να εξουσιάσει ώστε να νοιώσει ότι υπάρχει, ότι αξίζει, ότι έχει υπόσταση. Πίσω από τους νόμους και την εξουσία κρύβεται μια κόλαση υποκρισίας, διχασμού, σχιζοείδειας, κατακερματισμού, πολυπροσωπίας, γύμνιας και ένδειας υπαρξιακής. Ενός υπαρξιακού φαντομά που έχει χίλια πρόσωπα και μυριάδες προσωπεία.
Η εξουσία λειτουργεί ως αντίδοτο στην χαμένη αγάπη, στον ανεκπλήρωτο έρωτα, στην λανθάνουσα η ανέκφραστη σεξουαλικότητα, στην μειονεκτικότητα, στην άρνηση της εσωτερικής πραγματικότητας, στην αδυναμία της αλήθειας, στην αγάπη που δεν έφτασε ποτέ, στην αγκαλιά που δεν άνοιξε, στο φιλί που δεν δόθηκε, στο έπαινο και την επιβράβευση που ποτέ δεν ακούστηκε, στην προσευχή που δεν ψελλίστηκε, στην μετάνοια που ποτέ δεν ξεκίνησε.
Όταν όλα αυτά δεν υπήρξαν και δεν υπάρχουν η εξουσία γίνεται αυτοσκοπός, ηδονή αλλά και οδύνη συνάμα. Ηδονή γιατί μονάχα μέσα από αυτή και την εξάσκηση της νιώθεις ότι υπάρχεις και ζεις. Οδύνη και πόνος, διότι στο βάθος βάθος της αλήθειας σου, ξέρεις ότι αυτή δεν είναι τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από την αλλοτριωμένη, παραχαραγμένη και διαστροφική φύση σου, το ψέμα που το έκανες στέμμα.
παπα-Λίβυος
10 σχόλια:
Μία ένσταση, φίλε, στο κατά τα άλλα εξαιρετικό κείμενό σου: παρουσιάζεις την επιθυμία για εξουσία ως ίδιον ορισμένων μόνο ανθρώπων, με ορισμένα μόνο χαρακτηριστικά. Ρέπεις μάλιστα σε μια τυπολογική ταξινόμηση. Αναγκαία, νομίζω, η παραδοχή πως το πάθος για εξουσία φωλιάζει λίγο πολύ στον καθένα μας.
Δεν διαφωνώ μ αυτά που λέτε. Η εξουσία εκφυλίστηκε σε άθυρμα που το τραβάνε κατά το συμφέρον τους οι "μάγκες" της. Φυσικά υπάρχει κι η ιδιωτική οδός , ο προσωπικό αγώνας, εκεί που παίζεται ακόμη ένας δραματικός πόλεμος. Ο ένας και το σύστημα. Κάποιες φορές παράγεται και έργο γόνιμο. Άλλες , τις περισσότερες, οι άνθρωποι πεθαίνουν.
Αυτόχειρες - δολοφονημένοι ή και νεκροί στον ψυχολογικό τον πόλεμο τους. "Στην Βαβυλώνα πήγε με ράσο αντί γι' ακόντιο" λέει κάπου ένα ελπιδοφόρο τραγούδι. Ένα πιο ρεαλιστικό του μεγάλου Γκάτσου λέει " πέφτουν πάνω του τα στίφη σαν ακράτητα σκυλιά". Η Γώγου μία από τις μεγαλύτερες ποιήτριες στην Ελληνική λογοτεχνία (όλων των εποχών) λέει σε μία προσευχή της "...Το υπέρτατο όραμα
Ζητώ να μου δοθεί
της δύναμης του αδυνάτου".
Την έχω μάθει όλη απ έξω και προσεύχομαι. Υπάρχουν οραματιστές και στο σύνολο των ανθρώπων της εξουσίας. Μόνο που επειδή ακριβώς διαπερνάται η ζωή τους από αρχές δεν κατορθώνουν τίποτα. Η ανατροπή του σκηνικού θα γίνει από τους ίδιους πατέρα Λίβυε. Γιατί όταν λες ότι ότι θα πολεμήσεις την διαφθορά δεν έχεις παρά να αυτοκτονήσεις. Ο καθένας μας με ίδια μέσα στον Γολγοθά του. Το συλλογικό έχει καταρρεύσει. Σκόρπιες σκέψεις...ως τέτοιες να διαβαστούν. Μην τις αφήσω του ανέμου...καλά είναι εδώ. Καλύτερα!
@px
Με πρόλαβες αδελφέ.... γιατί το Β΄μέρος του κειμένου- σκέψεων μιλάει για την Εξουσία εκείνων που πολεμάνε την Εξουσία. Την Καλημέρα μου!!!!!
@φώτης θαλασσινός
Καταπληκτικός ο στίχος της Γώγου.... με άγγιξε.
Όσον αφορά για το τέλος των συλλογικοτήτων και του ατομικού αγώνα...ενας μοναχός στο Αγιον Ορος μου έλεγε: η κοινωνία δεν αλλάζει, εγω μπορώ να αλλάξω και αμα αλλάξω εγώ αλλάζει ο κόσμος.
Τα λέμε Καλημέρα!!!!
Να είσαι καλά π.Λίβυε και καλή δύναμη σου εύχομαι και εσένα.
''Η εξουσία λειτουργεί ως αντίδοτο....ποτέ δεν ξεκίνησε.''Η παραγραφος αυτή νομίζω πως ερμηνεύει ακομα και την λανθάνουσα ''ανάγκη'' μας για εξουσία ....η οποία μπορεί να ταλαιπωρήσει την κάθε σχέση και επαφή μας είτε αυτή εκδηλώνεται στον εργασιακό χώρο ,είτε στον φιλικό μας κύκλο και ισως στην πιο οδυνηρή εκδοχή της μέσα στις οικογενειακές μας σχέσεις ...
Περιμένω ανυπόμονα τη συνέχεια !Καλό βράδυ π.Λίβυε!
Πολύ καλό κείμενο!
"Πού σου Άδη το νίκος?"
Ένα εξαιρετικό τραγούδι απ τους
Active Member
Τι άλλο φόβασαι...
Κάποτε σ' είδα στο πέρασμα του αιώνιου κόμβου, στο καιρό του τρόμου και του αλλόκοτου φόβου, να διπλώνεσαι, ν' ανησυχείς και να τρομάζεις και πριν καλάρουν οι μέρες το σκασμό να βγάζεις.
Να μια απ' τα ίδια - ίδιοι δρόμοι - ίδιοι κύκλοι" γαβγίζουν οι άνθρωποι - σκιάζονται οι σκύλοι, θρηνούν μανάδες, και πού να ξαποστάσεις όταν στη μνήμη σου μακραίνουν οι αποστάσεις.
Έτσι σκηνοθετούν το σήμερα άκριτοι κοσμοκράτορες, βαρέθηκα τα έγκυρα - είναι όλοι προβοκάτορες που πιάνονται απ'; τον φόβο σου και φτιάχνουν ιστορίες κι ενάντια στους άπιστους στήνουν σταυροφορίες από χορτασμένους με το ίδιο ήθος και παράστημα που θα εξοντώνουν όσα τους μοιάζουν άσχημα.
Έτσι κι εγώ αφού σκιάζεσαι ξανά σε φτύνω. Ψάχνω, λοιπόν, ό,τι φοβάσαι για να γίνω ...
Γίνομαι τάφος αντάρτη στο Ιράκ και μοιρολόι στη Παλαιστίνη, τυφλός στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη" πεινασμένος ιθαγενής στο Μεξικό, χίλιες επεξηγήσεις για το φόβο σου στο λεξικό, μοναχός στο Θιβέτ - κι aboriginal στην Αυστραλία, τζαμί καμένο από φασίστες στην Ιταλία" εθελοντής γιατρός απ' την Αβάνα και παιδί στην Τεχεράνη απ' ανύπαντρη μάνα" νεκρός κι άταφος δάσκαλος στη Σομαλία, κυνηγημένος τούρκος συγγραφέας στη Γαλλία, εργάτης στα πετρέλαια στη Βενεζουέλα και στο Μπέλφαστ μια ματωμένη φανέλα" βραζιλιάνος με 8 σφαίρες στο κεφάλι στο Λονδίνο - τι άλλο φοβάσαι, πες μου, και θα γίνω.
Εγώ που κάνω όνειρα κι έχω πολλά ωραία να χάσω κάνω και την αρχή - δε γουστάρω να ησυχάσω. Τι άλλο φοβάσαι, πες μου, και θα γίνω κι ας έχω τόσα πολλά κι ωραία να χάσω. Κι ούτε στιγμή μη ρωτάς τι θα απογίνω, μου φτάνει που δε γουστάρω να ησυχάσω (που είμαι εδώ και θέλω τη βολή σου να χαλάσω - πες μου, τι άλλο φοβάσαι)
Θα γίνω χρήστης που παλεύει για τη σωτηρία, διψασμένος πρόσφυγας από τη Νιγηρία, σαρίκι τυλιγμένο σε περήφανο κεφάλι και μασάτι από αφρικάνικο ατσάλι.
Σφαγμένο θηλυκό απ'; τους γονείς του στην Κίνα κι ορφανό σε φαβέλα που πεθαίνει απ'; την πείνα.
Τι άλλο φοβάσαι πες μου και θα γίνω ... Αλγερινός που ξημερώνεται σε γαλλικά λιμάνια και μάτια που κοιτούν από πασαμοντάνια" τούρκος αναλφάβητος που ζει στο Γκάζι και μορφωμένος Αλβανός που σε τρομάζει" στο τοίχος της ντροπής stencil απ' τον Banksy κι ο εφιάλτης σου πριν να χαράξει.
Πες μου, τι άλλο φοβάσαι και θα γίνω ...
@VirusMedia
Απλά ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΌ και άκρως Χριστιανικό χαχααχαχα. Σε ευχαριστούμε.
...ενα απο τα αδυνατα για τον ανθρωπο ειναι η διακυβερνηση...τα αλλα ειναι η διαπαιδαγωγιση,η ψυχαναλυση και η επιστημη ...ο εξουσιαστης νομιζει οτι τα παραπανω ειναι δυνατα γιαυτον...καιτα εφαρμοζεικαπιεζοντας τους συνανθρωπους του..
Δημοσίευση σχολίου