26 Δεκ 2009

Γράμμα σε όσους δεν εορτάζουν...


Υπάρχουν άνθρωποι που αυτές τις μέρες δεν εορτάζουν. Υπάρχουν άνθρωποι που ενώ η ψυχή τους λαχταρά την εορτή της ζωής μένουν σιωπηλοί στην μοναξιά που τους επέβαλε το σύστημα των υποτιθέμενων "αξιών " μας. Των "ιδανικών και αρχών" μας, που δεν είναι τίποτε άλλο από ιδεολογήματα,τροφή της αυτοεικόνα μας, το εγώ μας, χωρίς καμία αλήθεια στην ζωή.

Υπάρχουν αυτές τις μέρες σπίτια με τζάμια θαμπά , με πόρτες που δεν χάρηκαν το πέρασμα του επισκέπτη. Τοίχοι χλωμοί και διάδρομοι σκοτεινοί που οδηγούν σε δωμάτια γεμάτα οδύνη και μοναξιά.

Μα πιο πολύ, απεριγράπτως πιο πολύ, αυτά τα πρόσωπα τα μελαγχολικά, τα μάτια τα γεμάτα ερωτηματικά, οι ψυχές που διψασμένες νόημα ζητούν, ήταν των ημερών αυτών μια παραφωνία, αλλά ωστόσο το μόνο ζητούμενο.

- Γιατί να γελάσω, γιατί να είμαι χαρούμενος;… μου είπε τις προάλλες ένα νεαρό άτομο από εκείνα που μεγάλωσαν και συνεχίζουν να μεγαλώνουν στις πόλεις, τα σπίτια, τα δωμάτια, όπου ο ήλιος και το φεγγάρι είναι άγνωστο κείμενο.

-Πολύ μοναξιά πάτερ…, μου ψιθύρισε με ανεμική φωνή, που μόλις και μετά βίας μπορούσε να συλλαβίσει λέξεις και να σχηματίσει προτάσεις επικοινωνίας.

Είναι βλέπεις και ξεχασμένη η γλώσσα μας, αφού κανείς πια δεν την μιλάει. Και αυτοί που την προφέρουν την ξοδεύουν ανώδυνα και την κρατούν επικίνδυνα άδεια. Συνήθως για να κρύβουν την ψευτιά και να υποστηρίζουν την υποκρισία του βίου τους.

-Μοναξιά, βουβαμάρα, θλίψη στο σπίτι. Η συντροφιά, οι σχέσεις και η κοινωνία με ανθρώπους πολυτέλεια στην βουβή πεζοπορία της ψυχής.

-Γιατί βρε Ν……-τον ρωτάω- τόση θλίψη- όχι ότι δεν ήξερα αλλά ήθελα να ανοίξω την κουβέντα- μα περισσότερο την καρδιά του, που διψούσε για μια συνάντηση πέρα από τις λέξεις, από τα σύμφωνα και τα φωνήεντα.

-Τι γιατί πάτερ μου…….., σάματι πως ξέρω και εγώ. Από την μέρα που γεννήθηκα αυτή την απάντηση ψάχνω και εγώ να δώσω. Γιατί, γιατί τόση θλίψη, τόσος πόνος στα μάτια, στην ψυχή, στις ζωές των ανθρώπων.

-Ο πατέρας άνεργος, η μάνα ανασφάλιστη στην μαύρη εργασία, τα αδέλφια μου ο καθένας στο δικό του κόσμο, άλλος στην τηλεόραση και άλλο στο Pc. Και εγώ ψάχνω κανένα φιλαράκι να πούμε δυο κουβέντες. Αλλά οι αποστάσεις μακρινές και το χαρτζιλίκι για κανένα καφέ, καμιά βολτίτσα όλο και λιγοστεύει ή και εξαφανίζετε. Τι να πω και στην Μάνα, εδώ καλά καλά με αυτά που παίρνει δε μπορούμε να καλύψουμε τις βασικές ανάγκες. Να ζητάω και εγώ δεν λέει….. Και έτσι κάθομαι μέσα….. Τις προάλλες μας έδωσαν το επίδομα ανεργίας του πατέρα, και μαζί της τριτεκνίας, αλλά… χα χα χα… μέχρι να το πάρουμε, το δώσαμε και πάλι πίσω στο κράτος με όλα αυτά που μας παίρνουν κάθε μήνα κάθε χρόνο. Τι μας τα δίνουν και καθόλου; Σκέτη κοροϊδία. Τελικά ο μεγαλύτερος ληστής είναι το ίδιο το κράτος.

-Κοίτα σε καταλαβαίνω, μα πάνω από όλα σε νιώθω. Και εγώ σε μια παρόμοια οικογενειακή κατάσταση μεγάλωσα. Βέβαια σήμερα τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα. Ωστόσο επειδή ακριβώς έχω περάσει και σε ένα ποσοστό περνάω ακόμη, μέσα από τέτοιες καταστάσεις θα ήθελα να σου πω μερικές σκέψεις μέσα από την καρδιά μου, με αισθήματα αλληλεγγύης και βαθιάς ανθρώπινης φιλίας:

· το πρώτο που έχω να σου πω, είναι αντιστάσου. Αντιστάσου όπως μπορείς σε όλο αυτό το σύστημα που βλέπεις γύρω σου και είναι έτοιμο να σε κατασπαράξει όπως κάνει καθημερινά με χιλιάδες συνανθρώπους μας. Αυτό το σύστημα σε θέλει θλιμμένο, μίζερο, αξιολύπητο και αξιοθρήνητο. Σε θέλει απελπισμένο και παραδομένο στα πλαστά και μεθοδευμένα αδιέξοδα. Τα τεχνητά αδιέξοδα που δημιουργήσανε για να μας ελέγχουν. Για να ασκούν εξουσία πάνω στην ζωή μας, πάνω στην ψυχή μας. Σπάσε το σύστημα αυτό, αλλά πρόσεχε ξεκίνα πρώτα από μέσα σου. Από την ψυχή σου θα κάνεις την αρχή. Όταν θα πάρεις την απόφαση να μην τους χαρίσεις την ζωή, τον χρόνο σου, τα όνειρα σου. Δεν τους ανήκεις. Δεν είσαι μονάδα στον ισολογισμό τους. Δεν είσαι χρηστικό αντικείμενο στα σχέδια τους, δεν είσαι μονάδα παραγωγής και αποχαυνωτικής κατανάλωσης. Είσαι ανώτερη σπορά.

· Το δεύτερο που πρέπει να κατανοήσεις είναι ότι όλοι αυτοί-κράτος-καπιταλιστική κοινωνία-πλουτοκρατία- θέλουν να σε «εκπαιδεύσουν» ώστε να νοιώθεις και να αισθάνεσαι, ότι για να σε προσέχουν και για να σου δίνουν σημασία πρέπει να κλαις, να παραπονιέσαι, να ζητάς, να ζητάς συνεχώς. Ζήτουλα και κακομοίρη σε θέλουν δηλαδή. Όχι να κατακτάς. Να κερδίζεις περήφανα και αξιοπρεπώς, αλλά να επαιτείς. Να επαιτείς ένα κοίταγμα, ένα χάδι, ένα φιλί, μια αγκαλιά, μια κουβέντα, μια παρέα. Να επαιτείς μια δουλειά, μια εργασία, μια δημιουργική έκφραση, να ζεις ….Και στο τέλος να τους λες και ευχαριστώ δοξάζοντας τους.

· Το τρίτο, είναι ότι το σύστημα σου μαθαίνει να εξαρτάσαι. Να είσαι μια εξαρτημένη ύπαρξη σε όλα τα επίπεδα. Να εξαρτάται η χαρά που θα νιώσεις, πως και που θα την νιώσεις, μέχρι πόσο και ως πόσο. Χρόνος, χώρος, ποιότητας, επιλογές όλες δικές τους.

· Τέταρτον, είναι ότι σου μαθαίνουν ότι αυτή η πραγματικότητα δεν μπορεί να αλλάξει και ότι εάν είναι κάτι να αλλάξει δεν θα το κάνεις εσύ, αλλά κάποιος άλλος έξω από εσένα. Έτσι ελέγχουν την ζωή σου. Έχουν εξουσία πάνω στην ιστορία σου. Σε ορίζουν και σε καθορίζουν.

Δεν σε θέλουν να πιστεύεις στις δικές σου δυνάμεις. Αυτές που υπάρχουν μέσα σαν προίκα του δημιουργού σου. Οι προδιαγραφές σου είναι για πολύ υψηλά και μεγάλα πράγματα. Είναι για την ουτοπία, για την εσχατολογία του τέλειου, για την επανάσταση, για την κοινωνία του αλλιώς.

Μάθε λοιπόν φίλε ότι όσο και εάν μας έχουν μαυρίσει την ζωή, οσο και αν μας έχουν όντως δυσκολέψει τον βιο, εμείς δεν θα παραδοθούμε σε κανένα, παρά μονάχα στην ζωή που ο Θεός μας χάρισε για να την ζήσουμε με χαρά και έκσταση.

Μη τους παραδίδεσαι, βγες έξω από τα μπουντρούμια όπου ο καπιταλιστικός καταναλωτισμός και η οικονομική δυναστεία της "ανάπτυξης" και της αστικοποίησης μας επέβαλε. Βγες από την παραμόρφωση του συστήματος και ψάξε, αναζήτησε την μεταμόρφωση. Δεν είναι φύση σου για να μαραζώνεις, για να θλίβεσαι, για να στενοχωριέσαι, ζήσε.

Βγες στους δρόμους και ας μην έχεις μια στη τσέπη. Δεν χρειάζεται. Περπάτησε, ρούφα ουρανό και αστέρια. Νιώσε την ύπαρξη, την ομορφιά του σώματος σου, καθώς περπατάει, καθώς κοιτάει, καθώς ακούει και μιλάει. Πάρε ένα φίλο μια φίλη και περπατήστε. Δεν είναι ανάγκη να καταναλώσετε, να αγοράσατε, να ξοδέψετε, να πληρώσετε, για να νιώσετε ότι υπάρχετε, αυτό δεν είναι η αλήθεια σας, είναι το ψέμα του πολιτισμού της κατανάλωσης, του κέρδους. Πάρε ένα ποδήλατο και φύγε, περπάτησε, τρέξε. Συναντήσου με άλλους ανθρώπους, μιλήστε, παίξτε, γελάστε, δοξάστε την ύπαρξη, το Θεό, την ανθρώπινη κοινωνία και επικοινωνία.

Σπάστε την ατομικότητα, ζήστε μαζί στιγμές, μοιραστείτε πράγματα, αντικείμενα, ρούχα, φαγητά, λεφτά, λέξεις, εικόνες, νοήματα, συναισθήματα, εμπειρίες, την ζωή σας. Οργανωθείτε μόνοι σας. Κάντε ομάδες κοινοτισμού. Μπείτε σε ομάδες που ζουν κοινοτικό βίο, σε ενορίες όπου υπάρχει η εκκλησία, σε συλλογικότητες αυτοοργάνωσης, μόνο μην μείνεις μόνος.

Δεν θα σε δικαιολογήσω. Σε κατανοώ, αλλά μην τους χαρίζεις την ζωή σου. Μη σε κάνουν δούλο τους κάτω από την εξουσία του χρήματος, κάτω από την δύναμη να ορίζουν το πώς θα ζήσεις. Δεν τους ανήκεις. Ανήκες μονάχα στην ζωή, ζήσε…. το μπορείς….. Ο Χριστός δεν έφερε μια νέα θρησκεία στον κόσμο των θρησκειών, αλλα ένα νέο τρόπος ζωής, ζήσε λοιπόν….. Μην χαριστείς σε κανένα.

Μην ξεχνάς δεν είσαι δυστυχισμένος. Έτσι σου έμαθαν. Έτσι σε θέλουν για να σε κατευθύνουν και να τους έχεις ανάγκη. Δεν ανήκεις σε αυτούς, είσαι άπειρος, είσαι παιδί Ανάρχου πατρός….. Μπορείς να είσαι ευτυχισμένος, μη πείθεσαι ότι είσαι δυστυχισμένος. Είσαι στο ποσοστό που τους το επιτρέπεις. Είσαι στο ποσοστό που παίζεις το παιγνίδι τους. Είσαι μόνο όταν παίζεις με τους όρους του συστήματος τους, που ορίζει ως ευτυχία το κέρδος, την αφθονία, το χρήμα, την κατανάλωση. Ψάξε να βρεις την αλήθεια της φύσης σου, την αλήθεια του υπάρχω, που είναι η ελευθερία.

Καλά Χριστούγεννα φίλε-η καλή Χρονιά!!!!


π. Λίβυος



32 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καταπληκτικό!
Αλήθεια πόσοι παππάδες υπάρχουν που μπορεί να πιάνουν τέτοιες συζητήσεις με νεαρούς..
Είναι η Εκκλησία (που έχει στο μυαλό του ο καθένα ως Εκκλησία) σε "τόπο και τύπο Χριστού";
Καλή Φώτιση σε όλους μας έστω και με φακό..

Manitari tou Bounou είπε...

Π. Λύβιε εύχομαι, μετά και απ΄αυτό το κατατοπιστικό σου κείμενο, Θείο Φωτισμό σε σένα, τους κοντινούς και τους μακράν συνανθρώπους μας.

Κρταώ ως κάτι πολύ σημαντικό, έτσι για να το υπογραμμίσω απ΄ το κίμενό σου:

"... -Πολύ μοναξιά πάτερ…, μου ψιθύρισε με ανεμική φωνή, που μόλις και μετά βίας μπορούσε να συλλαβίσει λέξεις και να σχηματίσει προτάσεις επικοινωνίας. .."

Για την απάντησή του ήδη έγραψες... Δεν έχω να προσθέσω παρά τη ζωή μας δεν μπορούμε να πουλ΄'ησουμε ή να τη σπαταλήσουμε τ΄'οσο φτηνά, όσο προσπαθούν να μας "εκπαιδεύσουν"...

Nobilis είπε...

Με όλη μας την εκτίμηση
αναδημοσιεύτηκε στο Χαμομηλάκι

Χρόνια σας Πολλά :-)

Ανώνυμος είπε...

Πάτερ, δέξου τις εγκάρδιες ευχές μου για τις μέρες αυτές που έκαναν την αρχή της ρήξης και ανατροπής στο κατεστημενο των διαβολοδουλειών.

Στον κόσμο υπάρχει τόσος πόνος που μόνο με γαιδουριά, πρέζα ή προσευχή αντέχεται.

Νάσαι γερός!

Ανώνυμος είπε...

πάτερ.. το "μου"
δεν μου βγαίνει για δικούς μου λόγους..
Ο Θεός επέλεξε ένα και μονογενή γιό..
Αλλά είμαι μάνα..και δεν θα πάψω ποτέ να διατυμπανίζω ότι όλα τα παιδιά του κόσμου..είναι και δικά μου..

Ο μετριασμός σχολίου έχει ενεργοποιηθεί.. δεν καταλαβαίνω γιατί...

Agapwsa kardia είπε...

Πάτερ να σας έχει καλά πάντα ο Θεός...Χρόνια σας πολλά και ευλογημένα...μας αφυπνίζετε με τέτοια κείμενα και αυτό το έχει ανάγκη η κοινωνία μας σήμερα..κυρίως οι νέοι...

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Όταν το διάβαζα στο hamomilaki και πριν το τελειώσω είπα :
"Αυτό το γράμμα είναι από τον π.Λύβιο:
Πολλοί οι παραλήπτες του π.Λύβιε...
Σε πάρα πολλά σημεία σου επιβεβαιώνω βιωματικά το αποτέλεσμα των προτάσεων σου.
Είναι ότι καλύτερο θα μπορούσε να προταθεί σε όσους "δεν γιορτάζουν" για πάρα πολλούς λόγους κι όχι μόνο για όσους επκαλείται ο φίλος.
Ας είμστε παρόντες ,ας μην λιποτακτούμε από την πραγματική Ζωή . ΄Ετσι κι αλλιώς τίποτα δεν μας χαρίζεται...
Με πολύ εκτίμηση και αγάπη ,εύχομαι επί προσωπικού Υγεία,δύναμη,αγωνιστικότητα και διαρκή παρουσία στα
"εφ' ω ετάχθητε"

http://ligery.pblogs.gr
http://pygemos.blogspot.com
http://lygeri.pblogs.gr

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα!Χρόνια πολλά!Παρακολουθώ πολύ καιρό το ιστολόγιο σας και είναι η πρώτη φορά που στέλνω σχόλιο.Με συγκλονήσατε με αυτή σας την ανάρτηση και χαίρομαι ακόμα περισότερο γιατί αυτές οι αλήθειες εκφράζονται από ένα ιερέα.
Πόσο ανάγκη έχουμε από τους εκπροσώπους τις εκκλησίας,να μπορούν να σταθούν πλάι μας και να αγγίξουν πραγματικά την καρδιά μας,με ένα τρόπο αληθινό...
Σας ευχαριστώ να είστε πάντα καλά!

Ειρήνη

Ανώνυμος είπε...

συμπληγάδες ανοιγοκλείνουν κάθε στιγμή, γύρω μας και μέσα μας. Είναι δύσκολο να βρεις το περιστέρι που θα σου δείξει το δρόμο αλλά είναι η μόνη ελπίδα για να αποφύγεις τη συντριβή.

Τις καλύτερες ευχές μου για σένα και τους φίλους σου (αυτή η ανάρτηση με πήγε πολλά χρόνια πίσω, όταν τριγυρνούσα ώρες ολόκληρες στους δρόμους με ένα μπουκάλι νερό, ένα κομμάτι χαρτί και στυλό για να γράφω ποιήματα..........)

π. ΛίΒυος είπε...

@ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΥΜΜΟΥΝΙ
Σε ευχαριστώ για την αγάπη σου. Δεν νομίζω ειλικρινά και χωρίς καμία μα καμία διάθεση ταπεινολογίας οτι ειμαι κάτι ιδιαίτερο. Δεν είμαι άγιος, δεν είμαι τέλειος, προσπαθώ απλά να είμαι άνθρωπος. Μάλιστα σε συζητήσεις με καλούς φίλους διερωτάμαι, μα τι χρειάζεται για να έχεις κάποιος ήθος, τιμιότητα, ευαισθησία, ανθρωπινότητα, αίσθηση ευθύνης απέναντι σε πρόσωπα και πράγματα, σε όλα.... Δε ξέρω ειλικρινά δεν αισθάνομαι κάτι, κάποιος ιδιαίτερος, είμαι απλά ένας άνθρωπος.

π. ΛίΒυος είπε...

@Manitari tou Bounou
Ναι δεν μπορούμε και δεν πρέπει να πουληθούμε στο Γιουσουρούμ...

Την αγάπη μου και τα χαιρετίσματα μου στην οικογένεια. Καλά να περάσετε και με το καλό να μπει ο νέο χρόνος.

π. ΛίΒυος είπε...

@hamomilaki ♂
Μεγάλη μου τιμή η αναδημοσίευση στο όμορφο, ανθρώπινο, ευαίσθητο και κοινωνικά σημαντικό χώρο σου.
Να είσαι καλά και ο Θεός να σε δυναμώνει σε ότι κάνεις και σε όλα αυτά που προσφέρεις.

π. ΛίΒυος είπε...

@Misha
Έτσι όπως τα λες αδελφέ μου. Ξέρεις ότι είμαι αλληλέγγυος της σκέψης και του αγώνα σου. Συνέχισε έτσι. Έχουμε ανάγκη από την φωνή σου, από την όλη παρουσία σου.
Σε ευχαριστώ για όλα!!!!!
Καλή Χρονιά!!!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@Ανώνυμος-η
Την Καλημέρα μου. Να περνάς καλά. Δεν ξέρω κάτι για τον μετριασμό.

π. ΛίΒυος είπε...

@Agapwsa kardia
Εγώ σε ευχαριστώ γιατι εισαι εδω. Πράγματι οι ανάγκες ειναι μεγάλες. Εχει ο Θεός.


@λυγερη
χα χα χα το κατάλαβες το γράψιμο ε? Να είσαι καλα και χαιρετίσματα στα κορίτσια.

π. ΛίΒυος είπε...

@Με τα φτερά της ψυχής
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την παρουσία σου. Μου δίνει χαρά το γεγονός οτι έγραψες και οτι διαβάζεις το blog.
Έκανα μια βόλτα στο δικό σου blog και πραγματικά συγκλονίστηκα για πολλούς λόγους. Τα κείμενα σου είναι γεμάτα αμεσότητα και ανθρωπινότητα. Καλή δύναμη στο αγώνα σου. Καλή χρονιά να εχεις!!!!


@ ηλιογράφος
Καλέ μου φίλε χαίρε.
Σε ευχαριστώ για την ομορφιά που σκορπάς γύρω σου. Και είμαι σίγουρος οτι είναι καρπός πολλών εμπειριών και άμεσης συνάντησης με την ζωή και τις ομορφιές της.
Χρόνια πολλά!!!!

"ΕΥΔΡΟΜΟΥΝΤΩΝ ΑΛΕΙΠΤΗΣ" είπε...

Πατέρα Λύβιε σας ευχαριστούμε και για αυτό το υπέροχο και αληθινό σας κείμενο.Συγκλονιστικό, αφυπνιστικό και επίκαιρο.Μεταφέρεται την "αλήθεια γυμνή" όπως θα έλεγε και ο Μακρυγιάννης.
Δεν αντέχουμε όμως την αλήθεια ,δεν θέλουμε να ανοίξουμε τα μάτια μας και να δούμε την πραγματικότητα, γιατί απλώς δεν θέλουμε να πονέσουμε και να γίνουμε συγκυρηναίοι στον πόνο των άλλων...
Καλή δύναμη στην διακονία σας και ευλογημένο Δωδεκαήμερο.
Μας βοηθάτε πολύ με τα κείμενα σας...
Ο Θεός να σας στηρίζει και να σας εμπνέει.
Την ευχή σας.

Σοφία Κου είπε...

π. Λίβυε,
το κείμενό σου, είναι κατά τη γνώμη μου,
«διακήρυξη» αληθειών που μιλάνε κατ’ ευθείαν στην καρδιά μας, γιατί είναι βίωμά μας...
και απέχει πάααρα πολύ από τα «κηρύγματα»
που μας «εκτοξεύει» η πλειοψηφία των παπάδων «από άμβωνος»!

Είναι μια προτροπή
για τη θέαση των αιτιών
της νοσούσης πραγματικότητας
της ζωής μας
αλλά και βοήθημα
για περισυλλογή και παρηγοριά από τo πρόσωπο του Χριστού μας!

Είθε ο Θεός πάντα να σε φωτίζει
και να σε δυναμώνει να αρθρώνεις τέτοιον λόγο!!

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Π.Λύβιε, όσες φορές και να το γράψω και να βαρεθείς να το διαβάζεις, εγώ θα το γράφω.
Βάλσαμο στην ψυχή μου οι λέξεις και οι σκέψεις σου.
Θεία φώτιση να έρθει και σε άλλους λειτουργούς της εκκλησίας μας, μήπως και δούμε άσπρη μέρα.
Τις ευχές μου για να συνεχίσεις με την ίδια δύναμη και αγάπη αυτό που κάνεις.
Με την σκέψη μου πάντα κοντά σου.

μια εξώλης και προώλης είπε...

Αν κάθε παπάς εν-στερνιζόταν
έστω και μια σκέψη από τις παραπάνω
και μας την μετέδιδε,
θα ζούσαμε πραγματικά σε μια Χριστιανική χώρα!

να σαι καλά π. Λίβυε!

π Παντελεήμων Kρούσκος είπε...

... και σ'όσους "εορτάζουν". "Μάσκες φρικτές στο γύρο του θανάτου" . Πού το βρίσκει ο κόσμος τόσο "εορταστικό πνεύμα" χωρις Χριστό; Νόμιζα πώς το πνευμα εκείνο είχε αυτοχειριαστεί στο βάραθρο του ανικανοποίητου, συμπαρασύροντας κάθε ψευδαίσθηση κοσμική.
Τί μας οδηγεί στην τόση υποκρισία; Νόμιζα πώς η τρομολαγνική μας κρίση θα μας είχε ξυπνήσει.

Μόνοι φάροι αυθεντικότητας τα γελαστά πρόσωπα των παιδιών. Όχι όλων( για την χαρά μιλώ όχι για την αυθεντικότητα).

άντε και του χρόνου μας
χρόνια καλά π Λίβυε.

π.Αντώνιος είπε...

επιτέλους και μια αυθεντική φωνή ...μέσα στον ρημαγδό των ημερών και τα πολύχρομα λαμπιόνια των εορτών, να μας ταρακουνήσει λίγο και να μας προσγειώσει, έστω και ανώμαλα, στην σκληρή πραγματικότητα!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@"ΕΥΔΡΟΜΟΥΝΤΩΝ ΑΛΕΙΠΤΗΣ"
Η αλήθεια είναι οτι συνήθως διαλέγουμε τα ατομικά και συλλογικά ψεύδη για να χτίσουμε μια ζωή που δεν είναι δική μας.

Καλή χρόνια να έχεις!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@Σοφία Κου
Σε ευχαριστώ για όλα !!!! και είναι τόσα πολλά.
Εύχομαι κάποια μέρα να τα λάβεις όλα πίσω. Γιατί ο Θεός ξέρει να ευλογεί εκείνους που έχουν μάθει να δίνουν χωρίς μπακαλίστικες λογικές και κρατούμενα, αλλά απλόχερα με καρδιά ελεήμων και εσύ είσαι μια από αυτούς τους ανθρώπους που δίνουν καθημερινά και τους έχει τόσο μα τόσο ανάγκη η κοινωνία μας, ο κόσμος μας, Σ ευχαριστώ και πάλι ....

Τα λέμε!!!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@epikuros
Φίλε καλα να περάσεις. Εύχομαι οτι καλύτερο και ωφέλιμο για την υπαρξη σου. Εγω σε ευχαριστώ για την αγάπη σου.
Εδω θα είμαστε πρώτα ο Θεός και φέτος να τα λέμε. Καλή χρονιά να έχεις.

π. ΛίΒυος είπε...

@μια εξώλης και προώλης
Καλοσόρισες στο χωρο αυτό. Να είσαι πάντα καλά.

π. ΛίΒυος είπε...

@π.Παντελεημων
Χρόνια καλά αδελφέ μου. Καλή δύναμη στο έργο σου!!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@π.Αντώνιος
Όντως σκληρή η πραγματικότητα, ωστόσο μπορούμε και πρέπει, στο ποσοστό που γύρω μας, μέσα μας, υπάρχει κόλαση να ρίξουμε πινελιές παραδεισένιες και να μην παραδοθούμε.
Την αγάπη μου!!!!! Θα τα πούμε και απο κοντά!!!!

Vlaxos (Σιάτρας Σπύρος) είπε...

Δεν χρειάζεται να σχολιάσω.
Νομιζω πως μπορείς να καταλαβεις πλέον το γιατί.
Χαίρομαι μονο που το ένστικτό του φίλου μας δικαιωνεται.

Ελπίζω να αντέχεις, ελπίζω να συνεχίζεις, ελπίζω να συνεχίσω να μαθαίνω να παίρνω από οτι δινεις.

Χρόνια καλά π.Λίβυε, χρόνια καλά φίλε, καλή δύναμη.

Ιωάννης είπε...

"Βγες στους δρόμους και ας μην έχεις μια στη τσέπη. Δεν χρειάζεται.... Δεν ανήκεις σε αυτούς, είσαι άπειρος, είσαι παιδί Ανάρχου πατρός….."

Χρόνια πολλά και καλή χρονιά!

katerina είπε...

π.Λίβυε,περνάω πάντα απο δω[κι ας μη σχολιαζω] για να ξεδιψάσω ...Σας εύχομαι να συνεχίζετε δυναμικά και τη νέα χρονιά την πορεία σας!

Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης είπε...

Με μαύρισες, σου λέω. Κι έχει πάει, 1.45πμ. Δε με άγγιξε το διδακτικο-προτρεπτικό μέρος. Το προηγούμενο ήταν.

Να είσαι καλά.