Οι άνθρωποι δεν αλλάζουμε εύκολα. Όχι πάντα γιατί δεν θέλουμε, αλλά συνήθως γιατί δεν ξέρουμε ή δεν μπορούμε να αντέξουμε τις αλλαγές. Η παθολογία μας, πολλές φορές είναι ο μόνος τρόπος που έχουμε για να ζούμε. Γι αυτό αντί να κρίνουμε τους άλλους, ας τους δώσουμε, έναν άλλο τρόπο ζωής να υπάρξουν. Όσο μεγαλώνω τόσο πιο πολύ αισθάνομαι, ότι το μόνο κριτήριο για το κατά πόσο ένας άνθρωπος έχει Θεό μέσα του, είναι η επιείκεια!!! Να κατανοείς και να αποδέχεσαι τις αδυναμίες των άλλων. Την δυσκολία τους στην αλλαγή. Πες μου πόσο επιεικής είσαι, να σου πω πόσο ουρανό κουβαλάς μέσα σου…
π.λίβυος
3 σχόλια:
Κορυφαίο Παππουλάκη !!!!!!!!!
Αγαπητέ π. Λίβυε,
ορθώς επισημαίνετε ότι η επιείκεια είναι κριτήριο για το πόσο Θεό κουβαλάμε. Γιατί η επιείκεια προϋποθέτει την ενσυναίσθηση προς την κατάσταση του άλλου, την ταπείνωση και τον εξοστρακισμό του εγώ για να δεχθούμε τον άλλον στην ψυχή μας, την μακροθυμία μας ακόμη και όταν είμαστε βέβαιοι ότι οι άλλοι δεν προσπαθούν αρκετά να αλλάξουν. Γιατί μερικές φορές (νομίζουμε ότι) βρίσκουμε τον Θεό και νομίζουμε ότι έτσι απλά μπορούμε να διδάξουμε και τους άλλους, ακολουθώντας την ευαγγελική προτροπή Του, ότι όπως τον βρήκαμε εμείς οφείλουν να τον βρουν και οι άλλοι την ώρα και με τον τρόπο που εμείς θα τους υποδείξουμε. Πιεστικά αφόρητοι και επιεικώς πλανεμένοι γινόμαστε αιχμάλωτοι του 'καθ'αγιασμένου' εγώ μας. Σπρώχνουμε με τα αιχμηρά λόγια μας αντί να έλκουμε με το παράδειγμά μας, αφορίζουμε και δεν κοιτάμε προσπάθεια και κόπο στον ταλαιπωρημένο και αδύναμο άνθρωπο, επιφανειακά προβάλλουμε την κατάκτησή μας ως αδυναμία των άλλων...ωθώντας τους στο περιθώριο. Ευαισθησία και όχι σκληρότητα καρδιάς απαιτεί η πνευματική μας ανάβαση προς τη λύτρωση.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΛΗ ΕΠΙΗΚΕΙΑ ΦΤΑΣΑΜΕ ΝΑ ΣΕΡΝΟΜΑΣΤΕ.
Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΔΕΙΞΕ ΕΠΙΗΚΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΑΛΙΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.
ΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΕΨΕΓΑΝ ΤΟΥΣ ΑΔΙΚΟΥΣ ΓΙ'ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΗΣΑΝ.
Η ΕΠΙΗΚΕΙΑ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΑΚΡΙΣΗ,ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΕ ΔΟΥΛΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ!
Δημοσίευση σχολίου