17 Ιαν 2018

Γλυκόπικρα...


Μικρή και ντροπαλή πορτοκαλιά στο κήπο, κι όμως βγάζει τόσο καρπό, που κοντεύει να σπάσει. Δυσκολεύεται να σηκώσει τους καρπούς της. Όπως δυσκολευόμαστε κι εμείς στην ευθύνη των χαρισμάτων που μας έδωσε ο Θεός. Γι αυτό προτιμάμε το ρόλο του άκαρπου, ξερού, άρρωστου δέντρου. Ποιος θα ζητήσει ευθύνη από έναν άρρωστο; 
Έκοψα ένα πορτοκάλι. Γλυκό μα στο τέλος αφήνει μια λεπτή πικράδα στο στόμα. Σαν την ζωή, που τα γλυκά πικραίνουν κάπως...

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όμορφο, αλλά να σου πω την αλήθεια πάτερ μου προτιμώ την εικόνα μιας πορτοκαλιάς που όσο περισσότερους καρπούς έχει τόσο πιο ταπεινά σκύβει σε ύψος τέτοιο ώστε να φτάσουμε να κόψουμε και να τους γευτούμε.

Παναγιώτα είπε...

Πατέρα Χαράλαμπε τι ευλογημένη ψυχή και φωτισμένο νου έχετε,ένα μεγάλο ευχαριστώ από βάθος καρδιάς για όλα όσα γράφετε ,αυτά τα αποστάγματα ζωης.Αγιες συμβουλές που με έχουνε βοηθήσει έμπρακτα....σας αγαπώ πολύ!

Ανώνυμος είπε...

Πεστε μας λιγα λογια για το πως θα σηκώσουμε την ευθύνη των χαρισμάτων μας. Νομίζω θα είναι χρήσιμα για πολλούς από μας και ειδικά σε αυτούς που θέλουν να προσπαθήσουν αλλά για κάποιους λόγους δεν μπορούν.

π. ΛίΒυος είπε...

Σας ευχαριστώ πολύ για την παρουσία σας. Μπορει να μην εχω τον χρόνο για μια συζήτηση, ωστόσο σας παρακολουθώ και η χαρά μου ειναι μεγάλη για την ολη παρουσίας σας.

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα, πάτερ Χαράλαμπε.

Σπουδάζω ψυχολογία στο εξωτερικό και βρήκα πολύ προχωρημένη και ψυχολογικά ψαγμένη την ανάρτησή σας και θα σας πω ανοιχτά ότι επειδή έχω ακούσει πολλές ομιλίες από καθηγητές θεολογίας με διδακτορικά και τίτλους και δε συμμαζεύεται, σε λίγους συμπεριλαμβανομένου και τη δική σας παρουσία (όπως τον Φ. Φάρο, τον Χ. Γιανναρά, τον Β. Γιάγκου και τον π. Ν.Λουδοβίκο) έχω βρει κάτι πολύ ψαγμένο που να μην είναι δογματικό και στενόμυαλο και μπράβο σας! Αυτό σας τιμά, γιατί αμφισβητείτε, επανεξετάζετε και εξελίσσεστε' δεν μένετε προσκολλημένος στο ρόλο σας του ιερωμένου. Νομίζω ότι εσείς, χωρίς να σας γνωρίζω προσωπικά, αγκαλιάζετε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως θρησκείας και προσωπικών πεποιθήσεων σε αντίθεση με συναδέλφους σας που αν ακούσουν κάτι ''μη χριστιανικό'' παθαίνουν πανικό και σπεύδουν να δείξουν ότι έχουν δίκιο δημιουργώντας κλειστές χριστιανικές ομάδες που διώχνουν ανθρώπους, αντί να αγκαλιάζουν. ΄Εχω φίλους στο εξωτερικό από διάφορες θρησκείες ή άθεους, οι οποίοι είναι εξαιρετικοί και ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι και θα τους προτείνω τις αναρτήσεις σας. Ας μη βάζουμε τη θρησκεία, το χρώμα, τη φυλή κτλ. να μας διαχωρίζουν. Είμαστε όλοι εκφράσεις του Θεού. Νομίζω ότι το μεγάλο ''στοίχημα'' είναι να μπορούμε να συνυπάρξουμε ΜΕ τις διαφορές μας ως διαφορετικά όντα σε διαφορετικά μονοπάτια και διαφορετικές αποστολές ζωής ο καθένας.
Επειδή μ' ενδιαφέρει πολύ το θέμα περί χαρισμάτων που θίξατε, ήθελα κι εγώ όπως κι ο ''Ανώνυμος 2.51 μ.μ.'' να μας πείτε περισσότερα, όποτε μπορείτε, για το πώς έχετε μελετήσει αυτό το θέμα. Είναι σημαντικό για την περαιτέρω εξέλιξή μας.
Σας ευχαριστώ πολύ.

π. ΛίΒυος είπε...

Θα προσπαθήσω με κάποια ανάρητση μου, να πω περισσότερα περι των χαρισμάτων. Και πάλι σας ευχαριστώ ολους οπως και εσενα Ανώνυμος 2:03. Ευχομαι κάθε καλό στην ζωή σας.