Εάν κάτι αποστρέφεται ο Θεός είναι η σκληρότητα. Εάν κάτι τον ευαρεστεί είναι η επιείκεια, η κατανόηση και η αγάπη. Σε όλη την Αγία Γραφή επιμένει να φανερώνεται ως « οικτίρμων, ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος». Αυτός είναι ο Θεός.
Ακόμη και η δικαιοσύνη του που επικαλούνται πολλοί για να αποδείξουν ότι ο Θεός δεν είναι μόνο αγάπη, τι είναι; Έλεος. Έτσι λέει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος. Τώρα θα πει κάποιος μα εγώ διάβασα στο τάδε πατέρα κάτι άλλο. Αλήθεια είναι αυτό. Στο πατερικό λόγο θα βρεις κείμενα για όλες τις ψυχικές φάσεις των ανθρώπων, για όλους του ψυχικούς χρόνους. Για τον αρχάριο ή τον νήπιο αλλά και τον ώριμο. Για τον δούλο ή υιό, τον φοβικό ή ελεύθερο. Ανάλογα την πνευματική ωρίμανση και εμπειρία του Θεού, τρυγάς την γύρη του πατερικού και Βιβλικού λόγου. Ας μην ξεχνάμε ότι ο ίδιος ο Χριστός έλεγε παραβολές γιατί οι άνθρωποι δεν ήταν έτοιμοι να μυηθούν στα μυστήρια του αποκαλυπτικού του λόγου.
Δεν έχει καμία σχέση η δικαιοσύνη του Θεού με αυτή των ανθρώπων. Οπότε ματαίως προσπαθούμε να μεταφέρουμε τα δικά μας δεδομένα σε εκείνα του Θεού. Ο Θεός δεν θα βάλει ποτέ το φράκο του δικαστή, ούτε θα πάρει θέση σε υψηλά έδρανα απόδοσης δικαιοσύνης, πολλώ δε μάλλον δεν θα γίνει εκείνος που θα ζητήσει την διαπόμπευση, τιμωρία και εξόντωση μας.
Ο Θεός δεν θα γίνει ούτε θύελλα, ούτε σεισμός ή φωτιά ώστε να κάψει τους αμαρτωλούς. Σε αύρα λεπτή και δροσερή, ήσυχη και διακριτική μεταμορφώνεται, ώστε να δροσίζει τις αγωνίες και καημούς των ανθρώπων. Δρόσος είναι ποτέ φωτιά.
«Τη μέρα που γεννήθηκες δεν σού ‘κοψαν τον ομφάλιο λώρο ούτε σε πλύναν με νερό για να σε καθαρίσουν, δεν σ’ έτριψαν με αλάτι ούτε σε σπαργάνωσαν. Κανένα μάτι δεν σε λυπήθηκε [...] αλλά σε πέταξαν στα χωράφια, όταν γεννήθηκες, χωρίς για τη ζωή σου να νοιαστούν. Εγώ πέρασα από κοντά σου, σε είδα να κυλιέσαι μες στο αίμα σου, κι έτσι στην κατάσταση που βρισκόσουνα σου είπα:… Ζήσε!». Προφήτης Ιεζεκιήλ
3 σχόλια:
Ευχαριστω!
Ειχα πλάι μου σήμερα πάτερ την οικογένεια μου που την στερούμε λόγο δουλειάς και υποχρεώσεων . Τους ειχα ολους δίπλα μου στην παραλία , τους χάζευα χαρούμενους και τους καμάρωνα . Η ώρα τραβηγμένη , ο κόσμος αραιωνε ,ηταν ώρα φαγητού αλλά εμείς ξεμείναμε στην παραλία. Η γυναίκα μου χάζευε στο κινητό την μόδα ,ο ένας μου γιος άνοιγε τρύπα στην άμμο και απασχολούσε την μικρή που είχε ενθουσιαστεί με την ασχολία . Ο άλλος ο έφηβος ,σωστό παλικάρι , σοβαρός αλλά και παιδί συνάμα ”αποθηκεύέ” εικόνες και στιγμές άθελα του χωρίς να ξέρει την δύναμη τους ,την σημασία τους ,ούτε την χρησιμότητα τους . Του ευχόμουν από μέσα μου να του είναι χρήσιμες μεγαλώνοντας και να βρεθεί στην ίδια θέση με μένα να αποκτήσει την ίδια ωραία οικογένεια μεγαλώνοντας . Σας διάβαζα πάτερ , άκουγα μουσική και έτρωγα ένα ροδάκινο , ειχα ακουστικά στα αυτιά και ο στίχος κάποια στιγμή έλεγε ..no personal Jesus .. το τραγούδι είναι το eulogy for the lucky της Emily Wells δεν έδινα σημασία στα λόγια του τραγουδιού , άκουγα την υπέροχη μελωδία. Διάβαζα εσας και προσπαθούσα να καταλάβω τα λόγια του προφήτη που η λέξη στο τέλος (..Ζήσε!) μου έκανε να μοιαζουν με ποίημα πεζό.
Διάβαζα , άκουγα , δάγκωνα το ροδάκινο καμάρωνα τους ανθρώπους μου και δάκρυσα πάτερ από χαρά , ευτυχείς και προνομιούχος . Ειπα μέσα μου Θεέ μου τι δώρα είναι αυτά ..είσαι Θεέ μου στο ροδάκινο που τρώω που το μεγαλείο της σοφίας σου και η δύναμη Σου από ανθό εύθραυστο σε καρπό χειροπιαστό το μετέτρεψε . Στο αεράκι της στιγμής από το πουθενά έρχεσαι , στην έμπνευση της καλητεχνηδας που ακούω , στην ικανότητα του άνθρωπο που κατασκεύασε τα ακρηβα ακουστικά που φοράω στα αυτιά και απολαμβάνω τον εξερετικο τους ήχο , στις λέξεις που διαβάζω , στην θάλασσα μπροστά μου στην άμμο που κάθομαι . Είναι λεπτός πάτερ μου ο Θεος , ποσο δίκιο έχετε . Είναι χωμένος μέσα στο καθετί , κρυμμένος πιο πίσω απο την λεπτομέρεια και ταυτόχρονα ολοφάνερος παντού . Ποσο θέλησα να κλάψω αλλά το έπνιξα να μην με δουν οι δικοί μου και βρεθώ να μην μπορώ να τους εξηγήσω αυτά τα στιγμιαία που ένιωθα , έβλεπα και απολάμβανα ..
Μπήκα θάλασσα τρέχοντα , φόρεσα μάσκα και αναπνευστήρα και έκλαιγα μέσα στο νερό από χαρά και φόβο μη και τα χάσω όλα . Σας γράφω 1:15 το βράδυ πάτερ όλοι κοιμούνται , η μικρή αγκαλιάζει το μπράτσο μου και ανασαίνει στο αυτί μου , δάκρυα μου έρχονται πάλι . Χαρά ,ευτυχία και ευγνωμοσύνη που νοιωθω να ξέρατε πάτερ .
Αλλά φοβαμαι πάτερ μου ο σκληρός και ακάθαρτος να μην τα χάσω όλα , τίποτα δεν δίνω πίσω στον Θεό που μου χαρίζει τόσα , μόνο προσβολές Του στέλνω και αποστασία .
Η φλυαρία μου δεν έχει τέλος .
Την καληνύχτα μου πάτερ ο θεος να σας έχει καλά εσάς και τους ανθρώπους σας.
Καλό καλοκαίρι
Α.
με έκανες να κλάψω.. και έχει ζέστη. εύχομαι να κατανοείς έτσι πάντα κάθε ευτυχισμένο λεπτό σου.. να είσαι ευλογημένος
Δημοσίευση σχολίου